ติ้ง~
“จะตามมาทำไมก็ไม่รู้” มิลนิกส์บ่นเสียงเบาพลางสาวเท้าออกจากประตูลิฟต์ของคอนโด ซึ่งทำให้ภาคินที่เดินตามออกมาได้ยินแว่ว ๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปกระทั่งเดินออกมาหน้าคอนโด
“จะไปกินข้าวร้านไหน?”
มิลนิกส์ทำหูทวนลมเดินตรงไปยังถนนโดยไม่หยุดตอบ สร้างความฉุนเฉียวให้แก่เจ้าของคำถามมากอีกเท่าตัว
หมับ!
“ถามไม่ได้ยินหรือไง!” คว้าข้อมือเล็กดึงให้หญิงสาวกลับมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง
“ได้ยิน แต่ไม่อยากตอบ!” มิลนิกส์สะบัดข้อมือออกจากการเกาะกุมแล้วสาวเท้าเดินไปทันทีอย่างไม่เกรงกลัวสายตาดุดันของร่างสูง
ภาคินถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ ดันปลายลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มไปมาอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนก้าวขายาวตามร่างเล็กไป ซึ่งก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงต้องเดินตามเธอต้อย ๆ ราวกับสุนัขรับใช้ ทั้งที่ตอนนี้เขาเหนือกว่าเธอทุกอย่าง
ทั้งคู่เดินข้ามถนนไปยังอีกฝั่ง เดินไปอีกนิดเจอร้านอาหารตามสั่งข้างทาง ซึ่งส่วนมากนักศึกษา
