หลังจากทานข้าวเช้าอิ่ม มะเขือก็ขับรถมาส่งบุญป่วงหน้าตึกของคณะที่เธอเรียน พอลงจากรถ เพื่อน ๆ ของสาวอ้วนที่มารอท่าอยู่ก่อนก็ร้องเรียกเธอทันที
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ” เธอยกมือไหว้ขอบคุณหมอหนุ่ม
“นานไหมน้องป่วง ให้พี่อยู่รอไหม”
“ไม่ดีกว่าจ้ะ เดี๋ยวป่วงจะไปเที่ยวซื้อของกับเพื่อน ๆ ด้วย วันนี้ป่วงกลับเองนะจ๊ะ ไม่ต้องมารับ”
“พี่จะมารับ และจะอยู่รอ ไหน ๆ พี่ก็ไม่มีธุระที่ไหนอยู่แล้ว” พูดเองเออเอง
“มะ...ไม่ได้! ป่วงจะบอกเพื่อน ๆ ยังไงถ้าเพื่อนถามว่าหมอเป็นใคร” หล่อนลนลาน
“ก็บอกไปตามจริงนั่นแหละ พี่จะนั่งรอนะ ไปไหนบอกพี่ได้ พี่พาไปเอง พี่เลี้ยงป่วงกับเพื่อน ๆ เอง” สายเปย์ก็มา
“สายเปย์จังเลยนะจ๊ะ ป่วงอายเพื่อน ๆ”
“พี่เขือรวย อายทำไม พี่ขี้เหร่ถึงขนาดเป็นแฟนกำมะลอไม่ได้เลยเหรอ” พูดเสียงตัดพ้อ
“ค่ะ รวย..รวยมากกกก...ป่วงรู้ป่วงเห็นมากับตา แล้วใครบอกว่าป่วงจะบอกว่าเป็นแฟน บอกว่าเป็นญาติผู้พี่ก็พอ ถ้า
