CHAPTER 21
หลายวันที่ผ่านมาเรื่องระหว่างผมกับวิตตาค่อนข้างพัฒนาไปในรูปแบบที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่วันนั้นวันที่เขาอ่อยเธอไปด้วยประโยคหนึ่ง ถ้ายอมเรียกพี่ เธอจะยอมให้เรียกเมียปะล่ะ ใบหน้าของวิตตาแดงฉ่ำเหมือนลูกมะเขือเทศวันนั้นผมโดนโขกหัวไปทีหนึ่ง
เราสนิทกันมากขึ้นแต่ทั้งผมและเธอก็ต่างอยู่ห้องใครห้องมันทว่าตอนมาทำงานก็มาด้วยกันนะครับวันนี้ก็เช่นกัน หลายวันมานี้ผมก็ไม่เห็นหัวไอ้เตวิชอีกเลยได้ยินว่าขอลายาว
หรือลาไปตายประมาณนี้มั้ง...
การนั่งเล่นเกมเป็นช่วงเวลาโปรดของผมมากถึงแม้ตอนนี้จะอยู่ในเวลางานก็ตาม ผมไม่ขับรถให้ใครนั่งหรอกวันๆ ก็นั่งพักอยู่ห้องประจำของพนักงานขับรถที่มีไอ้นั่นอยู่ มันชื่อชาก็คนที่ผมจ้างสืบเรื่องราวในบริษัทเอาความจริงมันก็ใช้ได้นะไม่เปิดเผยอะไรเพราะเห็นแก่เงิน
“เป็นไงได้เรื่องอะไรไหม?”
ถึงสายตาจะไม่มองคู่สนทนาเพราะมัวแต่จดจ้องหน้าโทรศัพท์แต่หูก็ยังทำงานอยู่จึงไม่ยากที
