เมียเฮีย

8

“พวกเธอสองคนอยู่ในนี้ไปก่อนนะ จะได้หยุดบ้า ขืนออกไปข้างนอกได้อาละวาดเป็นหมาบ้ากัดคนอื่นไปทั่ว” พริมานำกุญแจที่แม่บ้านซ่อนเอาไว้ที่มุมประตูมาล็อกประตูด้วยรอยยิ้มสะใจ เธอสนิทกับแม่บ้านและพนักงานในมหาวิทยาลัยทุกคนเพราะเป็นคนอัธยาศัยดี จึงพอจะรู้ว่าแม่บ้านแอบซ่อนกุญแจไว้ตรงนี้ และห้องน้ำตรงนี้ก็อยู่ใกล้ผู้ไกลคน ขังสองสาวเอาไว้คงจะหายบ้าไปอีกพักใหญ่ ที่เธอชอบมาเข้าห้องน้ำที่นี่เพราะว่าไม่ค่อยมีคนมาเข้ามันจึงค่อนข้างสะดวกเป็นส่วนตัวไม่ต้องแย่งห้องน้ำกับนักศึกษาคนอื่น

“นังพรีมปล่อยพวกเราไปเดี๋ยวนี้นะ”

“หายบ้าเมื่อไหร่ก็ค่อยออกไปนะ” พริมาเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ดีว่าอีกครู่หนึ่งป้าแม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดตามเวลา เดี๋ยวสองคนนั่นก็คงได้ออกมา

“ทำไมหายไปนานจัง” เถื่อนเอ่ยถามหญิงสาวที่เพิ่งเดินมาหาหลังจากหายเข้าไปในห้องน้ำนาน

“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ” เธอเอ่ยตอบเขาตรง ๆ พริมาเป็นคนตรง ๆ เธอไม่เคยมีความลับอะไรกับเขาอยู่แล้ว

“มีอะไรเหรอ” เถื่อนโอบเอวบางพาเดินไปที่รถคันใหม่ของเธอที่เขาซื้อให้ พริมายังขับรถไม่เป็น เขาจึงต้องเป็นคนขับให้เธอเอง

“เพื่อนร่วมห้องน่ะค่ะชอบพูดจาแดกดันพรีม ชอบจิกกัดดูถูกคนอื่นด้วยนะคะ”

เถื่อนขยับมารัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ จึงได้เห็นว่าใบหน้าของเธอเป็นรอยแดง

“ที่หายไปนี่ โดนตบมาด้วยเหรอ” เถื่อนกัดฟันกรอด เขาไม่สบอารมณ์ที่ผู้หญิงของเขาโดนรังแกเช่นนี้

“ใช่ค่ะ”

“ใครหน้าไหนทำร้ายร่างกายพรีม เฮียจะไปจัดการมัน” เถื่อนทำท่าจะลงจากรถ เขาไม่ชอบให้ใครมาทำร้ายพริมาแบบนี้

“ไม่ต้องหรอกค่ะเฮีย” พริมารีบรั้งแขนของเถื่อนเอาไว้เพื่อห้ามปราม

“ทำไมล่ะ จะยอมให้เขาตบฟรีๆ หรือไง”

“พรีมจัดการไปแล้วละค่ะ อีกอย่างเฮียเป็นผู้ชายจะไปทำร้ายผู้หญิงเหรอคะ” เธอไม่อยากให้เขาถูกมองไม่ดี

“ไม่ได้จะไปทำร้าย แต่จะไปว่ากล่าวตักเตือนแล้วก็แจ้งความข้อหาทำร้ายร่างกายด้วย” คำว่า ‘ว่ากล่าวตักเตือน’ ของเขาและสีหน้าจริงจังนั้นทำให้เธอนึกขอบคุณเขาอยู่ในใจ

“ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงพรีม แต่พรีมตบกลับไปแล้ว แถมเตะนังสองคนนั่นจนล้มหงายหลังไปกับพื้นห้องน้ำเลยค่ะ แล้วตบท้ายด้วยการขังพวกมันสองคนเอาไว้ในห้องน้ำด้วยค่ะ”

“แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะยอมให้ใครรังแกง่าย ๆ เสียอีก” เขายื่นมือมาโยกศีรษะของเธอไปมาอย่างชอบใจ

“พรีมไม่ยอมให้ใครรังแกง่าย ๆ หรอกค่ะ เหมือนอย่างที่เฮียสอนพรีมเอาไว้ยังไงล่ะคะ ว่าเรามีมือมีเท้าก็ต้องต่อสู้ป้องกันตัวและรักษาสิทธิ์ของเรา” เธอจำที่เขาพูดและสอนเธอได้เสมอ

เมื่อก่อนเธอเป็นเด็กสาวยากจนที่ไม่มีความมั่นใจในตัวเองเอาเสียเลย แถมยังโดนดูถูกโดนรังแกและโดนบูลลี่อีก แต่เถื่อนทำให้เธอกลายเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองขึ้น รู้จักแต่งเนื้อแต่งตัวและกล้าเถียงกล้าตอบโต้คนที่มารังแกกลับไป แบบนี้ไงเธอถึงได้รักเขาหมดหัวใจ และอยากทำทุกอย่างให้เขามีความสุขที่สุด

เถื่อนได้ยินแบบนั้นก็ลูบผมนุ่มสลวยของเธอไปมา อย่างพึงพอใจ เขารัดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ก่อนจะขับรถออกไปจากมหาวิทยาลัยชื่อดังที่เธอเรียนจบแล้ว

พริมาไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลย เธอไม่งี่เง่าและเป็นคนตรงไปตรงมา หลังจากที่เธอเปลี่ยนตัวเองกลายมาเป็นคนเข้มแข็งขึ้น เขาก็ชอบนิสัยแมน ๆ ตรงส่วนนี้ของเธอ เพราะมันเข้ากับเขาเป็นอย่างดี เขาจึงได้คบหากับเธอได้นานเช่นนี้ แค่ว่าเขายังไม่เคยคิดเรื่องแต่งงานหรือลงหลักปักฐานกับผู้หญิงคนไหนก็แค่นั้นเอง

แม้จะยอมรับว่ามีแว็บเข้ามาในหัวบ้าง แต่เขาก็ปัดมันทิ้งไป เพราะคิดว่าเขาอยู่กับเธอมากไป เลยคิดเรื่องแบบนั้นขึ้นมา

“เฮียจะพาพรีมไปที่ไหนเหรอคะ” พริมาเอ่ยถามเพราะทางนี้ไม่ใช่ทางไปคอนโดฯ ของเธอ

“เดี๋ยวก็รู้” เขาพูดแค่นั้นก่อนจะขับรถต่อ ทำให้เธอต้องนั่งเงียบไปตลอดทาง

เขาพาเธอเลี้ยวรถเข้าไปในไร่กว้างใหญ่ไพศาล มันทำให้เธอตื่นตาตื่นใจเป็นอันมาก

“เฮียพาพรีมมาที่ไร่เหรอคะ” เธอหลุดประโยคคำถามออกมา ด้วยว่าตั้งแต่คบกันเธอเคยมาที่ไร่ของเขาไม่กี่ครั้ง

“อยากมาบ่อย ๆ ไม่ใช่เหรอ ก็พามาแล้วไง ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับบัณฑิตใหม่ที่เพิ่งรับปริญญา” ประโยคของเขาทำให้เธอยิ้มกว้าง ของขวัญของเขาแต่ละอย่าง ทำให้เธอเซอร์ไพร้ส์เหลือล้น

เธอเคยขอมาที่ไร่ของเขาบ่อย ๆ แต่เขาก็ไม่ค่อยพามา ไม่คิดว่าจู่ ๆ เขาจะพามาแบบนี้

“ไร่ของเฮียร่มรื่นน่าอยู่ ยังกว้างใหญ่เหมือนเดิมไม่มีผิด” เธอพูดกับเขาด้วยรอยยิ้ม

เธอเรียนจบในมหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคใต้ ใช่แล้วที่นี่คือจังหวัดสงขลา คอนโดฯ หรูอยู่ใกล้มหาวิทยาลัยในตัวเมืองหาดใหญ่ซึ่งเป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดสงขลาที่เจริญและทันสมัยไม่ต่างจากเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพฯ แต่นั่นก็ทำให้รถติดและน้ำท่วมไม่ต่างกัน