6
1004 คำ
พริมาได้รับไลน์จากกลุ่มเพื่อนสนิทของเธอ ก่อนที่จะอาบน้ำแต่งตัวออกไปข้างนอกเพื่อจัดการกับเรื่องรับปริญญาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ก่อนรับจริง จะมีการซ้อมใหญ่ก่อน และหลังจากนั้นก็จะกำหนดพระราชทานปริญญาบัตร ซึ่งห่างกันไม่มากนัก
ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เมื่อมาถึงวันรับปริญญาพริมาก็ชะเง้อคอมองเถื่อนแต่ก็ไร้เงาของเขา
"มองหาใครอยู่เหรอพรีม" เพื่อนๆ เอ่ยถามเมื่อเห็นว่าพริมาเอาแต่ชะเง้อคอมองหาใครอยู่ ในขณะที่เพื่อน ๆ กำลังถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน
“ไม่มีอะไรจ้ะ”
“สงสัยจะชะเง้อคอมองหาเฮียเถื่อนแหง ๆ จะถามอยู่ว่าวันนี้เขาไม่มาเหรอ” นาราซึ่งเป็นเพื่อนสนิทเอ่ยถาม
“เฮียบอกว่าถ้าว่างจะมา แต่เฮียงานยุ่งมาก บางทีอาจจะไม่ว่างก็ได้” คนพูดเสียงเศร้าลงไปถนัดตา
“เฮียเถื่อนนี่สาวเยอะมากเลยนะ มีข่าวกับสาว ๆ ไม่เว้นแต่ละวัน แล้วเขาจริงจังกับเธอแค่ไหนกันเหรอ” นาราเอ่ยถามตรงๆ เพราะเป็นห่วงเพื่อน ด้วยว่าคบกันมานานหลายปีแล้ว
เธอเห็นข่าวของเถื่อนออกบ่อย หัวข้อข่าวคือเจ้าของไร่หนุ่มหล่อและโสดยังไม่มีสาวมาดูแลหัวใจแต่ตอนนี้กลับไปไหนมาไหนกับลูกสาวทายาทเจ้าของไร่คนดังของจังหวัดที่กำลังคบหาดูใจกันอยู่
“พรีมก็ไม่รู้เหมือนกัน เฮียแค่คบกับพรีมนานกว่าคนอื่นก็แค่นั้นเอง” พริมาเอ่ยตอบแล้วรู้สึกเจ็บลึกในอก เธอเป็นได้แค่ไหนในหัวใจของเขา เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเพราะเถื่อนให้ข่าวเสมอว่าเขาโสดและยังไม่มีเจ้าของหัวใจ ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่อยากครอบครองเขาด้วยกันแทบทั้งนั้น
“ขอโทษนะที่ทำให้คิดมาก”
“ไม่หรอกเราชินเสียแล้ว”
“รีบเข้าหอประชุมกันเถอะ จะเริ่มพิธีแล้ว” ประโยคของนาราทำให้พริมมาจำต้องเดินตามเพื่อนเข้าไปในหอประชุม และฝากกระเป๋ากับอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดเอาไว้กับพี่สาวของนารา
เถื่อนที่มองหญิงสาวมาแต่ไกลล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า เขามาทันได้เห็นเธอก่อนเข้าหอประชุม เพราะยุ่งมาหลายวัน ต้องเคลียร์งานให้เสร็จถึงจะมาหาเธอได้
ทำไมเขาจะจำไม่ได้ว่าวันนี้เป็นวันรับปริญญาของเธอ ที่หายไปหลายวันเพราะต้องการเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อย เพื่อที่จะได้มางานรับปริญญาของเธอและมีเวลาอยู่กับเธอตลอดวัน
พริมาได้รับเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเพราะเธอตั้งใจเรียนและเรียนเก่งมาก ทำให้เธอได้รับปริญญาเป็นอันดับต้น ๆ ของคณะ และนักศึกษาคนอื่นที่จะรับปริญญาก็จะถูกเรียงชื่อตามลำดับตัวอักษรใครมีพยัญชนะตัวแรก ๆ ก็จะได้รับก่อน ใครพยัญชนะตัวท้าย ๆ ก็ได้จะรับเป็นคนสุดท้าย ยกเว้นเกียรตินิยม ไม่ว่าจะขึ้นต้นด้วยพยัญชนะตัวใดก็จะได้รับก่อนเสมอ
บัณฑิตทุกคนทยอยกันออกมาจากหอประชุมของทางมหาวิทยาลัยหลังจากรับปริญญาเรียบร้อยแล้ว
พริมาชะงักเท้าเมื่อเห็นร่างสูงโดดเด่นหล่อเหลากำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของเธอ ในมือของเขาถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่เอาไว้ ในขณะที่กำลังเดินมาหาเธอ
“เฮีย” เธอเรียกชื่อเขาด้วยรอยยิ้ม น้ำตาแทบรินไหล ดีใจที่เขามาจนได้
“ยินดีด้วยนะ” เขายื่นช่อดอกไม้ให้เธอ เธอรับไปถือเอาไว้ ก่อนจะกล่าวขอบคุณ
“ขอบคุณค่ะ เอ๊ะ! นี่อะไรคะ” เธอมองกุญแจรถยนต์ในช่อดอกไม้อย่างแปลกใจ ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู
“ของขวัญสำหรับบัณฑิตใหม่” ประโยคของเขาทำให้เธอยิ้มกว้างหัวใจพองโตคับอก
รถยนต์คันเล็กน่ารักแต่ราคาแพงลิ่วเหมาะกับบัณฑิตเพิ่งจบใหม่วิ่งมาเทียบลงตรงหน้าของเธอ นั่นทำให้พริมาตื่นเต้นไม่น้อย เธอเคยคิดว่าจะทำงานเก็บเงินซื้อรถสักคัน แต่ไม่คิดว่าเถื่อนจะเซอร์ไพร้ส์ซื้อให้เธอแบบนี้
ลูกน้องของเถื่อนคำนับให้เจ้านายก่อนจะส่งกุญแจรถสำรองให้ รถคันเล็กแต่ราคาแพงลิ่วตรงหน้าสีสันถูกใจพริมายิ่งนักเพราะเธอชอบสีแดง ทำให้เธอต้องเดินเข้าไปลูบไล้เบา ๆ
“ชอบไหม” เถื่อนเอ่ยถามหญิงสาว
“ชอบมาก ๆ เลยค่ะ เฮียซื้อให้พรีมจริง ๆ เหรอคะ” เธอชี้มาที่ตัวเอง ไม่แน่ใจว่าเขาซื้อให้เธอจริง ๆ หรือเธอฝันไป
“ใช่เฮียซื้อให้พรีม” เขาพยักหน้าให้เธอ ทำให้พริมาถึงกับยิ้มกว้าง การเซอร์ไพร้ส์บัณฑิตใหม่ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ด้วยรถยนต์ป้ายแดงราคาแพงลิ่วทำให้เป็นที่ฮือฮาแก่เหล่าบัณฑิตคนอื่น ๆ ในมหาวิทยาลัย
“นี่ของส่วนตัวของพรีมจ้ะ” นารานำของส่วนตัวมาให้เพื่อน ก่อนจะถ่ายรูปด้วยกันโดยมีเถื่อนเป็นตากล้องให้
พริมาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะมีเวลามางานรับปริญญาของเธอและมาถ่ายรูปให้แบบนี้ ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ได้อยู่ด้วยกัน เขาไม่ค่อยมีเวลาให้เธอนอกจากต้องการเธอ มีแค่พักหลัง ๆ ที่คิดถึงเขาก็มาให้เห็นหน้าอยู่เสมอ
“ก็แค่เมียน้อยเมียเก็บ เขาเบื่อเมื่อไหร่ก็พร้อมเขี่ยทิ้ง” ในขณะที่พริมาปลีกตัวจากเถื่อนมาเข้าห้องน้ำ หลังจากถ่ายรูปกับเพื่อน ๆ จนเหนื่อยแล้ว เสียงหาเรื่องก็ดังขึ้น
วิกานดากับภัสราที่ล้างมืออยู่ใกล้ ๆ เหยียดยิ้ม สองสาวเป็นเพื่อนร่วมชั้นกับเธอ ชอบดูถูกดูแคลนและเหยียดคนอื่น พริมาไม่ชอบสองสาวเลย ไม่อยากจะเสวนาด้วยจึงหลีกเลี่ยงที่จะประจันหน้า เพราะไม่อยากมีเรื่อง
- ผู้เขียน
