“ปล่อยฉันลงนะคะ”
“คุณเดินไม่ไหวหรอก ผมช่วย” ชายหนุ่มตอบคำถาม ทั้งที่ขาของเขาก้าวยาวๆ มาเกือบถึงในบ้าน
“ที่แท้ก็สำออย อยากให้ผู้ชายอุ้ม แผนสูงเหมือนกันนะ” เสียงของอีกหนึ่งหนุ่มร้องถาม หน้าตาของเขาบ่งบอกว่าตอนนี้เจ้าของไม่อยู่ในอารมณ์ปกติ
ซันเซสไม่ตอบคำถาม เขาปล่อยดารัณลงบนเก้าอี้ ก่อนที่จะเดินกลับไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่มาดามนวลปรางเป็นคนเตรียมมาให้ดารัณด้วยตัวเอง งานนี้คงมีแผนสำคัญที่มาดามพอใจ ไม่อย่างนั้นนางคงไม่ให้ความร่วมมือมากขนาดนี้
“นายเอาของลงมาเก็บแล้วก็กลับไปได้เลยนะซันเซส” คาร์ดิโก้สั่งลูกน้องเสียงเข้ม
ดารัณได้แต่มองความเอาแต่อารมณ์ของเขาอย่างไม่ชอบใจ พอเริ่มขยับตัวได้ เธอก็รีบลุกและเขยกเดินออกไปจากสภาพมึนตึงตรงหน้า
“จะไปไหน” เสียงร้องถามตามหลังไม่สามารถหยุดเธอได้ หญิงสาวไม่หันมาตอบเขาด้วยซ้ำ
ตึงๆ ๆ
เสียงส้นเท้ากระแทกพื้นดังกระหน่ำไม่หยุด เธอกำลังปลุกเสือร้ายให้โมโห กา
