“อ้อ” บัวพยักหน้าอย่างเข้าใจลืมไปว่าที่นี่แต่งงานโดยไม่ต้องจดทะเบียนสมรส “อย่างนั้นข้าก็จะเลิกกับท่าน เราจะแยกกันอยู่อย่างถาวร” บัวพูดออกมาด้วยความมั่นใจ
เขาคิดไว้แล้วไม่มีผิด ก่อนหน้าเขาชวนหล่อนเลิกราหลายครั้งแต่หล่อนก็ทำเมิน มาคราวนี้เขาเดินไม่ได้ นางกลับตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด คงกลัวว่าตัวเองจะลำบากที่ต้องอยู่เลี้ยงสามีพิการและลูกอีกสองคน
“แต่ข้าจะหาทางรักษาท่านให้หายดีเสียก่อน จากนั้นเราค่อยเลิกกัน” อย่างน้อยบัวก็อยากให้สามีกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมและเธอจะเลี้ยงดูลูกทั้งสองให้สมบูรณ์พูนสุขมากกว่านี้ จากนั้นเธอจะกลับไปอยู่กับแม่ที่ครอบครัวเดิมของเธอ
“เจ้าจะรักษาข้าด้วยวิธีใด” สมิงเบะปากยิ้มหยัน ผู้หญิงอย่างหล่อนนี่หรือจะมีปัญญาหาทางรักษาเขาได้ ขนาดผู้นำในหมู่บ้านแห่งนี้หรือคนที่รวยที่สุดยังคิดหาทางช่วยเขาไม่ได้ ขนาดหมอที่รักษาเขาก็ไม่เคยแนะทางให้
“ท่านต้องได้รับการผ่าตัด” ขาหักแค่นี้
