เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จบัวป้อนยาสามีแล้วก็เตรียมตัวที่จะออกไปซื้อของในตลาดกับอุ่นเรือน
“ท่านแม่ข้าอยากไปตลาดกับท่านด้วย” ละอองทำเสียงงอแงเหมือนจะร้องไห้เดินมาเกาะแขนแม่ไม่ให้เดินออกไป
“ข้าก็อยากไปขอรับท่านแม่” เมฆนั่งทำหน้าเศร้าเช่นกันเกรงว่าถ้าน้องสาวได้ไปแล้วเขาจะไม่ได้ไป อีกใจหนึ่งก็ห่วงผู้เป็นพ่อ
“แม่ก็อยากให้พวกเจ้าไปด้วย แต่ถ้าพวกเราไปกันทั้งหมดแล้วใครจะดูแลพ่อของพวกเจ้าล่ะ” บัวหันมาบอกลูกด้วยความลำบากใจ เธอก็อยากให้ลูกไปเปิดหูเปิดตา แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเธอจะต้องเดินทางไปค่อนข้างไกล
“ให้ลูกไปเถอะ ข้าอยู่คนเดียวได้” สมิงก็อยากให้ลูกได้ไปเที่ยวตลาดสักครั้ง เพราะตอนที่เขาเดินได้เมฆกับละอองไม่มีโอกาสได้ไปไหนมาไหนเลย
“แต่ว่าข้าไปไกล ไม่รู้ว่าเพลาไหนเกวียนเขาถึงจะพากลับ” มีคนในหมู่บ้านโดยสารไปหลายคน บัวก็ไม่รู้ว่าคนที่ไปด้วยเขาจะทำธุระเสร็จกันตอนไหน เธอจึง
