บทที่ 3 ยอม(4)

1007 คำ

เมื่อฉันบอกแบบนี้ เฮียเฟยปาดน้ำตาออกจากใบหน้า แล้วเอื้อนเอ่ย “อย่าเพิ่งตาย เสียดายของ ไปอยู่กับผัวตำรวจคนรวย ดูดีมีน้ำมีนวลขึ้นมาเยอะนี่ งั้นก็รำลึกความหลังแล้วกัน” “หมายถึงอะไรคะ กลับไปคบ…” “อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นสิ แค่ของเล่น ของเล่นน่ะเข้าใจไหม” เขาพูดได้เจ็บดี ไม่สิ เจ็บมากต่างหาก “นานเท่าไหร่คะ” เอาสิ อยากให้ชดใช้ฉันก็จะทำให้ เราจะได้ไม่ติดค้างกันอีก “จนกว่าฉันจะพอใจ” “แบบนั้นไม่ได้ค่ะต้องกำหนดวันเวลาให้ชัดเจน” “7 เดือน แต่ฉันอาจจะเบื่อเธอก่อนจะถึงวันนั้น” “ค่ะ 7 เดือน จากนั้นเราอย่ารู้จักกันอีกนะคะ” “แน่นอน เธอชดใช้แล้วฉันก็ไม่จำเป็นต้องรู้จักเธออีก อ้อ! อย่ามาหลงรักฉันอีกรอบนะ ฉันไม่รับผิดชอบความรู้สึกใคร” “ค่ะ” ฉันไม่หลงรักเขาอีกรอบอยู่แล้ว เพราะว่าฉันยังคงรักเขาไม่เคยเสื่อมคลาย “งั้นเริ่มกันเลยดีไหม” เฮียเฟยตั้งท่าจะเข้าหา “ไม่ได้ค่ะ ถึงเวลารับลูกแล้ว ฉันต้องไปรับลูก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม