เวลา 20.10 น. ฉันเดินออกมาจากห้องนอน น้องปลายหลับไปแล้วคราวนี้ก็ถึงเวลาทำขนมเค้ก เมื่อเย็นเตรียมอุปกรณ์ไว้ครบ เหลือลงมือทำ และด้วยความชำนาญเพราะทำจนเชี่ยวชาญทำให้ฉันใช้เวลาประมาณ 5 ชั่วโมงกับการทำและเก็บล้าง เกือบตี 1 ทุกอย่างจะเสร็จค่ะ
ด้วยความจดจ่อกับเค้กทำให้ฉันลืมเรื่องของเฮียเฟยไปสนิท นึกขึ้นได้ในตอนที่โทรศัพท์มันร้องแผดเสียง จังหวะเดียวกับเอาขนมเข้าตู้อบพอดี
เป็นเฮียเฟยที่โทรไลน์เข้ามา นั่นทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้
“ค่ะ”
(ทำไมไม่อ่านไลน์ แล้วนี่โทรหาหลายรอบแล้ว)
“ขอโทษค่ะ ทำขนมก็เลยไม่ได้สนใจ” ก็ฉันสนแค่หน้าจอที่ฉายภาพน้องปลายฝันนอนหลับและขนมที่กำลังทำ ชีวิตประจำวันเป็นแบบนั้นไง ดึกดื่นไม่มีใครโทรเข้าอยู่แล้ว
(เปิดประตูหลังบ้านให้หน่อย)
“ค่ะ” ฉันเดินมาเปิดประตูหลังบ้านด้วยความกังวล พอจะเกิดขึ้นจริงก็นึกกลัวขึ้นมา
“ทีหลังหัดรับโทรศัพท์บ้าง ไม่ใช่วางทิ้งไปทั่ว” เข้ามาในบ้านก็โวยวายใ
