ตอนที่ 10 แม่ของลูกNC20+
2011 คำ
สวบ !
ปึก !
“อ้า!! “ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเชิดขึ้นไปตามแรงกระชากผมตรงท้ายทอย ทำให้เธอทั้งเจ็บและจุกในคราเดียว อีกทั้งท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวยังอัดกระแทกเข้าใส่ร่องรักด้านหลังอย่างรุนแรงอีกครั้ง โดยไม่ยอมให้เธอได้ตั้งตัว มือเรียวเล็กอีกข้างจึงพยายามดึงมือหนาออกจากผม แต่เรี่ยวแรงเธอกลับน้อยนิดจึงไม่เป็นผล
“คิดว่าจะหลวม อ๊า ~ ที่ไหนได้ทั้งแน่น ทั้งตอด โคตรเสียว ~ “ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นเปล่งเสียงครางปนเสียงพูดกระท่อนกระแท่นอย่างสุดจะกั้น ด้วยความเสียวเมื่อถูกกายสาวตอดรัดค่อนข้างรุนแรง จนแทบแตกเป็นครั้งที่สอง ทว่าเอวสอบยังคงตอกอัดเอ็นใหญ่ยักษ์เข้าออกในร่องรักอย่างหนักหน่วงเมามันไม่ผ่อนแรง
ปึก ! ปึก!
พับ ! พับ!
“อ้า! นาเจ็บ..เบาลงหน่อย อะ..อือ โอ๊ยย! “ริมฝีปากเล็กขยับท้วงติงเสียงติดขัดฟังแทบไม่ได้ศัพท์ ตามจังหวะการกระแทกของคนด้านหลัง อีกทั้งเอ็นใหญ่ยังเสียดสีกับผิวเนื้ออ่อนด้านในถี่รัว จนแสบร้อน
“..”
ฮัททสึไม่ฟังเสียงเล็ก กลับกระชากผมยาวตรงท้ายทอยของร่างเล็กแรงขึ้นไปอีก ตามอารมณ์ความต้องการที่เปี่ยมล้นของตัวเอง ทำให้ใบหน้าหวานเชิดแหงนมองเพดานสุดลำคอ จนคนถูกกระทำสัมผัสได้ถึงความตึงปนเจ็บ ราวกับว่าศีรษะกำลังจะหลุดออกจากบ่า
“หึ “เสียงหัวเราะเยาะเปล่งออกมาเบา ๆ ด้วยความสะใจ เมื่อเห็นใบหน้าหวานของคนที่ตัวเองเกลียดเจ็บปวด มือหนาปล่อยออกจากเส้นผมเลื่อนลงมาจับเอวคอดไว้แน่น เร่งถาโถมแรงกายขยับสะโพกตอกอัดเข้าออกในร่องรัก อย่างป่าเถื่อนไร้ความปรานี ทำให้เสียงพวกไข่กระทบกับบั้นท้ายงอนงามดังสนั่น พาบ ๆ !! ท่ามกลางเสียงครวญครางร้องเจ็บของร่างเล็กตรงหน้า
“อึก ~ อะ..อ๊า ฮื้อ ~ เจ็บ! “ใบหน้าหวานหันข้างซบหมอนใบใหญ่ ขณะหยาดน้ำตาแห่งความเจ็บปวดเกินทนหลั่งไหลผ่านเปลือกตาที่ข่มแน่นออกมาเป็นสาย สองมือเล็กขยุ้มหมอกหมอนไว้เพื่อระบายความรู้สึกแสบร้อนในกาย จำยอมปล่อยให้เขาปรนเปรอความใคร่ใส่ร่างกายอยู่อย่างนั้นโดยไม่สามารถต่อต้านความดิบเถื่อนจากคนด้านหลังได้
“ร่องของมึงสักทำให้กูติดใจแล้วสิ ซี๊ด ~ “มุมปากหนาแสยะยิ้มพึงพอใจกับช่วงล่างของเด็กสาวที่คับแน่นจนเสียวกระสันไปทั่วทั้งร่างกำยำอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ยิ่งตอกอัดความเป็นชายเข้าใส่ร่องรักด้านใน กายสาวก็ยิ่งดูดกลืนเข้าไปลึกมากขึ้น แม้ว่าน้ำรักไหลลื่นของเด็กสาวจะปล่อยออกมาน้อยนิดเพียงใดก็ตาม แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา
ปึก! ปึก!
“…” ฮัททสึเร่งซอยเอวสอบให้รัวเร็วกว่าเดิมเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด จนกลีบร่องแบะออกตามจังหวะกายขับเคลื่อน พลางเลื่อนสายตาไปมองเรือนร่างโยกคลอนของเด็กสาวครู่หนึ่ง ก่อนจะหลุบตามองจุดเชื่อมต่อ ที่ตอนนี้ร่องรักกำลังกลืนกินความเป็นชายเข้าไปทั้งลำจนน่าพอใจ
“อื้ออ ~ อ๊า ~ “ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นเสียงความรู้สึกกระสันที่แทรกซึมเข้ามาให้สัมผัสเพียงนิด แต่แล้วก็กลั้นเสียงไว้ไม่อยู่ เมื่อถูกเอ็นใหญ่ยักษ์กระแทกกระทั้นอย่างหนัก จนกระตุกเกร็งไปทั้งร่าง ก่อนจะปลดปล่อยห้วงอารมณ์ออกมาทำให้สมองขาวโพลนแทบไม่รับรู้อะไร
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!
“อ๊าสส “และในที่สุดห้วงอารมณ์สุดท้ายของฮัททสึก็ถูกปลดปล่อยออกมา พร้อมกับฉีดพ่นน้ำรักขาวขุ่นเข้าสู่ท้องน้อยทุกหยาดหยดโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เพราะกายสาวด้านในตอดรัดถี่ยิบ จนลืมถอดความเป็นชายออกมาหลั่งนอก
“..” เด็กสาวนอนหอบเหนื่อยไร้เรี่ยวแรง สัมผัสได้ถึงความอุ่นวาบไปทั่วท้องน้อย เมื่อผู้เป็นสามีเสร็จสมเป็นครั้งที่สอง โดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกเจ็บปวดมากแค่ไหน และ ตอนนี้มีเพียงน้ำตาที่เธอสามารถระบายออกมาได้
บ๊อก !
ฮัททสึถอดความเป็นชายออกจากร่องสวาท ทำให้น้ำรักสีเลือดไหลยืดตามติดออกมาเลอะเปรอะเปื้อนผ้าห่มสีขาวเป็นวงกว้าง ในขณะที่มีนารู้สึกเจ็บแสบไปทั่วส่วนสงวนของตัวเอง เนื่องจากถูกเสียดสีเป็นเวลานาน หนำซ้ำยังปวดร้าวทั้งตัวแทบขยับร่างไม่ไหว ได้แต่นอนซมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น ทว่า…
หมับ !
“อ๊ะ! คะ..คุณ โอ๊ยย! “ใบหน้าหวานบิดเบ้เปล่งเสียงร้อง เมื่อถูกมือหนากระชากต้นแขนให้ลุกขึ้น ก่อนจะถูกแรงยักษ์ฉุดลากลงมาจากเตียงอย่างไร้ความปรานี มันทั้งเจ็บปวดทรมาน ทั้งจุก ยามที่ร่างกายกระแทกลงนอนกับพื้นอันเย็นเยียบค่อนข้างรุนแรง
แต่ในขณะเดียวกันฮัททสึย่อตัวนั่งยองข้างกายภรรยาสาว ด้วยสภาพร่างกายที่ยังเปลือยเปล่า เอ็นใหญ่ และ พวกไข่สองลูกห้อยโตงเตงต่อหน้าเด็กสาว ก่อนมือหนาจะกระชากแก้มนุ่มขึ้นมาให้อยู่ในระดับเดียวกันอย่างรวดเร็ว จนใบหน้าหวานบูดบี้
“อื้ออ ~ “มีนากัดฟันแน่นข่มกั้นความเจ็บ พลางเบือนสายตาไปทางอื่นไม่อยากมองใบหน้าของสามีใจร้าย โดยที่หยาดน้ำตาไม่มีท่าทีว่าจะแห้งผาก กลับไหลหยดแหมะลงบนมือหนาหลายต่อหลายหยด
“จะร้องไห้ไรนักหนาวะ! แค่โดนผัวเอามันจะตายแล้วใช่ไหม!”
“อึก ~ ปล่อย! “มือเรียวเล็กพยายามแกะมือหนาออก เพราะถูกบีบแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเจ็บหนึบไปทั่วพวงแก้ม
“เมื่อเช้ายังปากเก่งอยู่เลยนิ”
“ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้หรือไง ทำไมต้องทำร้ายกันแบบนี้ด้วย… “มีนาพยายามขยับปากเอ่ยอย่างยากลำบากเพราะมือหนาตรงฝั่งแก้ม จนเสียงบีบเล็ก
“…..ถึงจะแต่งงานกันแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวกันก็ได้ แค่อยู่บ้านเดียวกันให้พ่อแม่สบายใจเท่านั้น”
“หึ มึงจะบอกว่าแต่งงานกันแค่ในนามเหรอวะ…! “ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นเค้นเสียงหัวเราะเยาะ อย่างนึกขันกับประโยคของเธอ
“สำหรับกูแม้แต่ในนามกูก็ไม่ต้องการ กูต้องการแค่ได้อยู่กับคนที่กูรักอย่างไม่มีพันธะ…”
“แต่เพราะพ่อมึง! ไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้พ่อกู จนต้องเอามึงมาเร่ขายให้เป็นแม่ของลูกกู!”
“มะ..แม่ของลูก “ดวงตาคู่สวยพร่ามัวด้วยเม็ดน้ำตาเบิกกว้างกับคำว่าแม่ของลูก
“ทำไมถึงต้องเป็นมึงวะ! ทำไม! “ฮัททสึไม่ได้ตอบ แต่กลับตวาดใส่หน้าภรรยาสาวด้วยอารมณ์โทสะคล้ายกับคนบ้า พลางผลักใบหน้าหวานอย่างแรงจนเธอนอนฟุบไปกับพื้นอีกครั้ง
# สามวันก่อน
คฤหาสน์ ฮาท
“พ่อมีอะไร? “เมื่อเดินเข้ามาหยุดหน้าโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อ ฮัททสึจึงเริ่มเปิดประเด็นทันที
“มาถึงก็เข้าเรื่องเลยนะแก “คาทสึวางปากกาไว้บนโต๊ะ พลางเอ็นหลังพิงกับผนังเก้าอี้ มือเหี่ยวย่นสองข้างประสานกันไว้ตรงหน้าท้องอย่างน่าเกรงขาม
“นั่งก่อนสิ”
“…” ฮัททสึพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ อย่างเบื่อหน่าย มือหนาสองข้างดึงออกจากกระเป๋ากางเกงสีดำ เดินไปหย่อนตัวนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของผู้เป็นพ่อ
“แกอยากมีลูกไหม?”
“พ่อถามทำไม? “คิ้วหนาสองข้างขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ ว่าผู้เป็นพ่อจะถามเรื่องลูกทำไม
“แกแค่ตอบมาไม่ต้องย้อนถามฉัน”
“..” คำต่อขานของผู้เป็นพ่อทำเอาฮัททสึถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ พลางดันลิ้นเข้าหากระพุ้งซ้ำไปซ้ำมาอย่างรำคาญ
“ไม่อยากมี เกลียดเด็ก”
“แต่ฉันอยากให้แกมีหลานให้ฉันสักคน”
“ถ้าจะมีผมจะมีกับคนที่ผมรักเท่านั้น! “น้ำเสียงหนักแน่นเปล่งออกจากริมฝีปากหนา สายตาคมกริบจ้องผู้เป็นพ่อแววตาแข็งแน่วแน่กับคำพูดของตัวเอง
“แต่แกแต่งงานแล้ว เพราะฉะนั้นแกต้องมีกับหนูมีนาเท่านั้น ผู้หญิงคนอื่นไม่มีสิทธิ์”
พรึ่บ !
“ผมจะไม่มีทางมีลูกกับยัยเด็กร่านคนนั้น! “อัททสึลุกขึ้นพรวดปฏิเสธหลังชนผา ด้วยหน้าตาขึงขังเกรี้ยวโกรธกับคำสั่งไร้เหตุผลของผู้เป็นพ่อ
“ฉันมีข้อเสนอให้แก”
“ผมไม่เอาข้อเสนออะไรทั้งนั้น แค่ผมยอมแต่งงานกับยัยเด็กนั่นก็เกินพอ”
“แกจะไม่ลองฟังข้อเสนอฉันดูหน่อยเหรอ? “คาทสึยกยิ้มมุมปากถามลองเชิง แววตาแลดูมีเลศนัยบางอย่างที่คาดเดายาก แม้กระทั่งคนเป็นลูกอย่างฮัททสึเองก็ไม่สามารถล่วงรู้ความคิดของคนเป็นพ่อได้เช่นกัน เลยต้องเงียบไตร่ตรองถึงเรื่องข้อเสนอที่ว่า
“ฮึ “คาทสึเค้นเสียงในลำคออย่างพึงพอใจ เมื่อมองเห็นแววตาวูบไหวของลูกชาย “นั่งลงซะ แล้วฟังข้อเสนอฉัน”
“..” ฮัททสึดันปลายลิ้นเข้าหากระพุ้งแก้มอีกครั้งอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่ก็ยอมนั่งลงเพื่อฟังข้อเสนอของผู้เป็นพ่อ
“ภายในสามเดือนแกต้องทำให้เมียแกท้องหลานฉันให้ได้ หลังจากที่เมียแกคลอด แกอยากทำอะไรก็เชิญ ฉันจะไม่กรีดกันหรือบังคับแกอีกต่อไป แต่ถ้าแกทำไม่ได้ฉันจะฆ่าผู้หญิงของแกซะ”
“…” ข้อเสนอของผู้เป็นพ่อทำให้ฮัททสึถึงกับคิดไม่ตก เขาไม่อยากมีลูกกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก แต่หากยอมตกลง เขาจะได้รับอิสระกลับไปอยู่กับคนที่ตัวเองรัก ทว่าความสงสัยดันก่อเกิดขึ้นในใจทำไมถึงต้องเป็นเด็กนั่น…….
#ปัจจุบัน
หมับ !
“อื้ออ ~ “ใบหน้าหวานยู่เข้าหากันด้วยความเจ็บ และ หายใจไม่ออก เมื่อจู่ ๆ มือหนาของฮัททสึคว้าเอาลำคอดึงขึ้นไปประจันหน้ากันอีกครั้งอย่างโหดเหี้ยม ทั้งที่เธอถูกเขากระทำชำเรานานนับชั่วโมง จนร่างกายแทบขยับเขยื้อนไม่ไหว แต่เขาก็ยังทรมานเธอสารพัดวิถีให้เจ็บปวด
“มึงมันมีดีอะไรวะหะ! พ่อกูถึงเลือกมึงเป็นแม่ของลูกกู ก็แค่เด็กร่าน ๆ คนหนึ่ง”
“แอ่ก ๆ !! หายใจไม่ออก “ฝ่ามือเล็กพยายามพาดท่อนแขนแกร่งให้ปล่อยมือออกจากลำคอ เนื่องจากถูกบีบแน่นจนลิ้นจุกปาก ตาลีตาเหลือก แทบจะทนต่อความทรมานไม่ไหว ราวกับกำลังจมน้ำอยู่ใต้บาดาลลึกไร้ทางรอด นี่เขากะจะฆ่าเธอให้ตายตรงนี้เลยหรือไง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“หนูมีนา ตาฮัทจัดของกันเสร็จหรือยังลูก”
เสียงเคาะเรียกจากนอกห้องทำให้ฮัททสึยอมปล่อยมือออกจากมีนาที่กำลังจะขาดอากาศหายใจ
“แอ่ก ๆ “มีนารีบสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่เมื่อได้รับอิสระ พลางส่งเสียงไอออกมาเบา ๆ อย่างรู้สึกจุกคันที่ลำคอ
“ยังไม่เสร็จครับแม่ “นิ้วเรียวยาวชี้หน้าภรรยาสาวเป็นเชิงข่มขู่ไม่ให้พูดอะไร ขณะตะโกนตอบผู้เป็นแม่
“จ้ะเสร็จแล้วลงมาทานขนมกันนะคะ”
“ครับ “เมื่อข้างนอกเงียบแล้ว ฮัททสึจึงเดินไปที่เตียงนอนด้วยท่าทางฉุนเฉียว ก่อนจะกระชากผ้าห่มผืนหนาเปื้อนเลือด ที่เกิดจากการร่วมกันออกมาโยนใส่ร่างเล็กบนพื้นอย่างเลือดเย็น
พรึ่บ !
“อ๊ะ! “มีนาล้มลงไปนอนราบบนพื้นอีกครั้ง พร้อมกับผ้าห่มผืนหนักทับใบหน้าลงมา จนต้องเปล่งเสียงร้องอย่างรู้สึกเจ็บแป๊บ เมื่อหน้าผากมนกระแทกโดนพื้นแข็งแต่ไม่ถึงกับแตก
“ฝากเอาไปทิ้งด้วยก็แล้วกัน! “สิ้นสุดเสียงเข้ม สองเท้าหนักจึงเดินเลี่ยงไปยังห้องน้ำทันทีพร้อมกับรอยยิ้มสะใจมุมปากหนา
“ไอ้คนใจร้าย “มือเรียวเล็กดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าอาบน้ำตาพยายามดันตัวลุกนั่ง จนความปวดร้าวสะท้านไปทั่วร่าง คล้ายร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ
- ผู้เขียน
