“ถามทำไมเฮีย เฮียมีธุระอะไร”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากรบกวน ถ้าไม่มีธุระไปไหนอยู่ดูแลเฮียสักวันสองวันได้ไหม อยากหายไข้แต่อยู่คนเดียวแล้วไม่หายแน่นอน...เฮียอยากมีคนดูแล”
“...อื้อ ได้เลยเฮีย” ให้ดูแลทั้งชีวิตยังได้เลย -///-
อีพิงค์เอ้ย คิดไว้ว่าจะไปดูตัวเพื่อหาผัวจะได้ตัดใจจากเขาแต่สุดท้ายแค่ผู้ชายพูดไม่กี่คำก็นั่นแหละ
...อานุภาพความรัก
ไม่ ๆ
ไม่ใช่อานุภาพความรัก อย่างมึงเขาเรียก อานุภาพการแอบรักต่างหากหมวย!
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...อาม่า
“แป๊บนะเฮีย ม่าโทรมา เฮียกินเลยนะพิงค์คุยกับม่าก่อน”
“โอเค” ฉันเดินไปทางอื่นให้ไกลกว่าเฮียหน่อย
ติ๊ด!
“จ๋าม่า”
(อาทิกนี้ลื้อม่ายกักบ้างเหรอวะอาพิงค์!)
“ไม่ค่ะม่า พิงค์มีงาน”
(ไอ๊หยา! เสียลาย ๆ ม่านักอากิมท้อมากิงข้าวที่บ้าง อาภูดิกลูกชายอีเพิ่งกักมาจากเมกานา)
“เฮ้อ! ม่ายังจะนัดดูตัวให้พิงค์อีกเหรอ” ก็ตั้งใจว่าจะไปหาอาม่าเพื่อดูตัวแต่พออาม่าพูดมาก่อน
