ก๊อก ๆๆ
แอด~
“เฮีย! มา! เช็ดตัวต่อดีกว่าเฮียจะได้นอนพักผ่อน!”
“เฮ้ย!” เชี่ยแม่ง! ผมคว้าผ้าห่มมาปิดท่อนล่างแทบไม่ทัน
“อะ...อะไรเฮีย” อ่าส์! ไม่เห็นสินะ โชคดีไป
“ปะ เปล่า เราเข้ามาทำไม”
“มาเช็ดตัวให้เฮีย”
“ฮะ?” พิงค์เพิ่งขอตัวออกไปด้วยท่าทางช็อคแต่ไม่ถึงสามนาทีก็เข้ามาด้วยท่าทางใหม่
ท่าทางแม่งโคตรพร้อมทำสิ่งที่พูด แต่ผมยังไม่พร้อมเว้ย โคตรไม่พร้อมเลยตอนนี้
“เช็ดตัวไงเฮีย มา! รีบเช็ดเฮียจะได้นอนพักผ่อน” คนหน้าประตูทำท่าทางขึงขังแล้วก็เดินตรงเข้ามาหาผมทันที
“เฮ้ย! ไม่ต้องหรอกพิงค์ เฮียง่วงเฮียจะนอนแล้ว”
“นอนได้ไงยังไม่ได้เช็ดตัวเลยเดี๋ยวไข้ไม่ลด มาเลยเฮียพิงค์เช็ดตัวให้เฮียเสร็จจะไปกินข้าวเหมือนกัน”
“ไม่เป็นไรพิงค์ เฮียกินยาแล้วเดี๋ยวไข้ก็ลด”
“ไม่ ๆ เฮียอย่าดื้อ” พิงค์ดุผมแล้วก็คว้าผ้ามาเช็ด ไม่เช็ดต่อหน้าแล้วแต่เช็ดตัวเลย เช็ดด้วยท่าทางขึงขัง เช็ดแรงจนมันไม่ใช่การเช็ดแล้ว แบบนี้บ
