บทที่ 17

1002 คำ

น่านน้ำพาพิมพ์มาดามายังบ้านพักของตัวเองที่ไร่กาแฟ เป็นที่ส่วนตัวแม้แต่คุณย่าหรือว่าใครก็ไม่มาเหยียบที่นี่ ที่นี่จะมีแค่เขาอยู่และมีผู้จัดการไร่มาดูแลความเรียบร้อยให้เท่านั้น ด้านพิมพ์มาดาเธอมองบ้านไม้เรือนไทยหลังเล็กที่อยู่หลังไร่กาแฟของเขา ตอนที่เขาพานั่งซ้อนท้ายบิ๊กไบค์เข้ามาเธอเห็นความยิ่งใหญ่มีอำนาจของเขาทันที ตลอดที่ขับรถผ่านคนงานในไร่ต่างร้องทักทายเขาและทำความเคารพเขา ที่นี่คือถิ่นของเขาจริงๆ สินะ “ฉันต้องอยู่บ้านหลังนี้เนี่ยนะ” เมื่อเดินสำรวจดูบ้านเรือนไทยหลังเล็กจนทั่วแล้วก็เดินกลับมาถามจ้าของบ้านทันที “ใช่” “ฉันอยู่ไม่ได้หรอกนะ แอร์ก็ไม่มี ร้อนก็ร้อน อีกอย่างอยู่ไกลแบบนี้น่ากลัวจะตาย” “พัดลมก็มีจะเรื่องมากอะไรนักหนา และที่สำคัญฉันอยู่กับเธอเธอจะกลัวอะไร” “รู้อะไรไหม มีโจรมาปล้นฆ่าฉันมันยังไม่น่ากลัวเท่านายคนเดียวเลย” พูดแล้วก็ต้องก้าวถอยหลังทันทีเมื่อเขาเดินมาหาตนเอง สายตาหว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม