ปลัดหนุ่มนั่งยิ้มแห้งๆ ในห้องรับแขกของบ้านปิ่นหงส์ แสงฉวีมองแขกที่มารบกวนตัวเองในช่วงสายของวันนี้ และลูกสาวกับลูกเขยก็ไปดูร้านดูโรงงานตั้งแต่เช้า นางรู้จักปลัดหนุ่มดีเพราะเจอกันบ่อยๆ ยามที่ต้องไปออกงานสังคมในตัวจังหวัด แล้ววันนี้ลมอะไรหอบพ่อหนุ่มหล่อคนนี้มาถึงบ้านนางได้ล่ะ
“พ่อปลัดมีธุระอะไรฮึ ถึงได้มาที่บ้านของฉัน” แสงฉวีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ
“ผมมาหาคุณดาครับ พอดีเมื่อวานผมติดต่อหาเธอแล้วมีผู้ชายรับสายครับ ผมเลย...”
“มาหายัยดา ปลัดธนูรู้จักหลานสาวฉันด้วยรึ แล้วผู้ชายรับสายอะไรยังไง ก็ไหนพ่อคำรณบอกว่ายัยดาอยู่ญี่ปุ่นตอนนี้” นางเองก็รู้จากลูกเขยมาเมื่อวานตอนเย็นหลังกลับมาจากบ้านข้างๆ
“ญี่ปุ่นเหรอครับ ผมว่าไม่น่าจะใช่นะครับคุณยาย” ปลัดหนุ่มเอ่ยแย้ง
“ทำไมพ่อคิดว่าไม่ใช่ล่ะ”
“ก็หลังจากนั้นผมติดต่อคุณดาไม่ได้อีกเลย พยายามโทรกลับไปก็ปิดเครื่องหนีไปแล้วครับ”
“ไหนพ่อปลัดลองโทรหายัยดาด
