บทที่ 12

1730 คำ

บนเครื่องบินปลัดหนุ่มที่ได้รับสายด่วนจากกรุงเทพฯ เมื่อตอนเช้าว่าแม่ของเขาหกล้มเข้าโรงพยาบาลเขาจึงลางานเพื่อไปหาท่านที่กรุงเทพฯ ทันที พอขึ้นมาบนเครื่องและนั่งไม่นานก็มีเพื่อนร่วมทางมานั่งข้างๆ พอหันไปดูก็ยิ้มทันทีเมื่อเป็นสาวสวยที่ตัวเองช่วยไว้เมื่อวานตอนเช้า “คุณดา” “คุณปลัดธนู” พิมพ์มาดาเองก็ตกใจเหมือนกันที่มาเจอเขาบนเครื่องบินแบบนี้ ‘พรหมลิขิตชัดๆ ยัยดา เนื้อคู่แน่ๆ’ หล่อนพึมพำในใจพร้อมส่งยิ้มหวานให้เขา วันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดสูทเรียบหรูและรอยช้ำตามซอกคอที่ถูกน่านน้ำกัดเม้มดูดนั้นเธอก็ใช้การเมคอัพขั้นเทพของเธอปกปิดไว้ได้เนียนดีทีเดียว “ไปกรุงเทพฯ เหรอครับ” “ค่ะ แล้วคุณปลัดธนูล่ะคะ” “เรียกผมธนูดีกว่าครับ ไหนๆ เราก็เจอกันตั้งสองครั้งแล้ว” ปลัดหนุ่มเอ่ยพร้อมส่งยิ้มทรงเสน่ห์ให้สาวเจ้า “ค่ะคุณธนู ว่าแต่คุณธนูไปทำอะไรคะ” “พอดีแม่ผมหกล้มครับ เลยต้องหาท่านครับ ที่บ้านโทรมาบอกว่าตอนนี้ยั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม