บทที่ 11

1103 คำ

เช้าวันต่อมาพิมพ์มาดามาบ้านของคุณย่าระย้าเพื่อนำกุญแจรถของน่านน้ำมาคืนให้เขา มาบ้านไม่เจอเจ้าของรถเจอแต่คุณย่า อา และน้องชายของเขาที่อยู่บ้าน ส่วนตัวเขาไปไร่แต่เช้ามืดแล้ว เธอยิ้มเขินอายเมื่อถูกทุกคนมองมาด้วยสายตาสงสัย ก็กุญแจรถที่รักของน่านน้ำมันอยู่กับเธอ แถมรถก็จอดที่บ้านของคุณยายเธอ “เมื่อวานพี่น่านบอกผมว่าโดนขโมย แล้วทำไมอยู่กับพี่สะใภ้ได้ล่ะครับ” เมฆเอ่ยถาม “คือ....ดาเป็นคนเอาไปเองค่ะ” เธอก้มหน้าตอบอายๆ ก็ตอนนี้ทุกคนมองมาทางเธอด้วยความสงสัย และบางคนก็ยิ้มกริ่มแล้วใครจะไม่อายล่ะ “แสดงว่าเมื่อวานหนูดากับพ่อน่านเจอกันเหรอลูก” ปิ่นเอ่ยถาม “ค่ะอาปิ่น เมื่อวานเราเจอกันแล้วรถดาเสียเลยยืมรถพี่เขา” เธอโกหกเสียงเบา “อือ งั้นก็เอาฝากไว้กับย่าเนี่ยแหละ ปกตินะพ่อน่านไม่ให้ใครเอาไอ้เกอร์ไปขับนะ เขาหวงของเขาจะตาย แต่หนูดาเอาไปขับแสดงว่าพี่เขาเห็นว่าเราเป็นครอบครัวนะลูก” เรื่องแต่งเรื่องระย้าถน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม