พิมพ์มาดาเดินเก็บเม็ดกาแฟกับคนงาน แล้วมาช่วยป้าแดงที่โรงครัวเพื่อเตรียมมื้อเที่ยงให้คนงานในไร่ ตอนนี้จะว่าไปชีวิตตอนนี้ก็ดีอีกแบบ ไม่ต้องเครียดและใช้สมองกับเรื่องงาน แค่อยู่ไปวันๆ ใช้ชีวิตในไร่แบบนี้ก็มีความสุขดี เธอไม่เคยต้องมาทำอะไรแบบนี้เลย มีอย่างที่ไหนต้องมาหุงข้าว ทำกับข้าวกินเอง ผ้าก็ต้องซักเอง
“คุณดาไม่ต้องช่วยป้าหรอกค่ะ ไปนั่งพักก่อนนะคะ”
“ไม่เป็นไรป้าแดง ให้ดาช่วยนะคะ ดาไม่อยากอยู่นิ่งๆ ค่ะ”
“งั้นก็ไปเด็ดใบกะเพรานะคะ”
“ได้ค่ะ”เธอเดินไปนั่งที่แคร่ไม้ไผ่แล้วเด็ดใบกะเพราใส่ถุงตรงหน้าทันที
“คุณดาจะอยู่ที่นี่นานไหมคะ” ป้าแดงถาม เพราะเนี่ยก็สองอาทิตย์กว่าแล้วที่พิมพ์มาดามาอยู่กับเจ้านายหนุ่ม ตอนนี้คนงานในไร่ก็เริ่มสงสัยว่าทั้งสองเป็นอะไรกัน เพราะเจ้านายเอาใจใส่หญิงสาวแถมยังให้พักที่บ้านพักส่วนตัวอีก มันผิดปกติของเจ้านายที่ชอบความเป็นส่วนตัว
“อีกไม่นานดาก็ต้องกลับแล้วค่ะ กลับไปต้อ
