Chapter 26 ตื้นตัน
ฉันมองวัตถุชิ้นนั้นอย่างแปลกใจ ปรายตาขึ้นมองคนยื่นให้ด้วยแววตาตั้งคำถาม
“นี่เป็นชุดเครื่องเพชรของแม่แก คุณละอองดาวรักเครื่องเพชรชุดนี้มาก สั่งฉันเอาไว้ว่าให้มอบให้แกเป็นของขวัญวันแต่งงาน ฉันเฝ้ารอวันนี้มานาน และเชื่อว่าแม่ของแกก็เฝ้ารอวันนี้เหมือนกัน”
น้ำตาของฉันเริ่มรืนด้วยความตื้นตัน จนต้องกะพริบตาถี่ๆ เพื่อขับไล่ให้มันไหลย้อนกลับไปที่เดิม แต่น้ำตาเจ้ากรรมกับพังทลายลงเมื่อนึกถึงแม่ ฉันพนมมือไหว้รับ
“ขอบคุณมากค่ะพ่อ แต่อีกตั้ง 2 เดือนกว่าดาวจะเข้าพิธีได้แต่งงาน”
“ฉันอยากให้แม่แกได้เห็นแกสวมตั้งแต่วันหมั้นและจดทะเบียน ตามคำสั่งเสียของแม่แกในวาระสุดท้ายของชีวิต”
“ค่ะพ่อ” ฉันพยักหน้ารับตอบกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แต่หัวใจกลับสั่นรัวมากกว่าเมื่อเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของพ่ออย่างอ่อนโยนเป็นครั้งแรก
มือหนาถูกยกขึ้นมาบีบไหล่มนเบาๆ อย่างปลอบโยน
“พ่อกับแม่รักแกมากนะเก
