Chapter 22 โดนหักหลัง
1147 คำ
Chapter 22 โดนหักหลัง
ชายหนุ่มแปลกใจมากที่จู่ๆ เพื่อนของภรรยาจัดฉากของเขาก็มาชวนไปดื่มกาแฟ ทั้งที่ไม่เคยรู้จักเป็นการส่วนตัวมาก่อนไม่มีเหตุผลอะไรที่เธอจะมาชวนเขาไปดื่มกาแฟ มิหนำซ้ำเขายังมองออกว่าภรรยาจัดฉากของเขากับผู้หญิงตรงหน้ากำลังจ้องจับผิดกัน
[ต้องการอะไรจากเขา] พิษไข้ที่อยู่ในตัวทำให้ใบหน้าของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ศีรษะและหนังตาก็หนักอึ้งเตรียมจะปิดลง
แววตาที่เขามองมาที่ฉันทำให้เดาความคิดของเขาออกไม่ยาก ฉันไม่รู้ว่าใบหน้าแดงก่ำของเขาเกิดจากความโกรธหรือกำลังอายกันแน่ แต่ฉันก็ทำเป็นหน้าด้านส่งยิ้มหวานให้เขาอีกครั้งอย่างยั่วยวน
“ฉันแค่อยากรู้จักเพื่อนเขยของฉันให้มากกว่านี้ หวังว่าคุณจะไม่ปฏิเสธนะคะ” ฉันบอกและรีบดักคอไว้เพราะกลัวว่าแผนของตัวเองจะล่ม
เมื่อรู้คำตอบของฉัน ชายหนุ่มก็พยักหน้ารับเนือยๆ “ผมไม่สะดวก”
“เพราะคุณกับป่านกำลังกลัวความจริงใช่ไหม” ฉันรีบดักคอ
ทวิชเหนื่อยระอากับความจุ้นจ้านเรื่องมากของทั้งป่านฝันและเพื่อนของเธอ แต่ในเมื่อก้าวเข้ามาร่วมหัวจมท้ายแล้ว เขาก็คงต้องช่วยเธอให้ถึงที่สุด และตอนนี้คงไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาจะยกมาปฏิเสธได้
“ก็ได้” ทวิชเตรียมสตาร์ทรถ แต่หญิงสาวกลับแตะมือไว้ก่อน
“ไปรถฉันดีกว่าค่ะ” ฉันรีบแตะมือเขาเอาไว้ เพราะถึงอย่างไรเขาก็จะต้องนั่งรถของเธอให้ได้
“เอ๊ะ! คุณตัวร้อนด้วยนี่คะ เป็นอะไรหรือเปล่า” ฉันถามด้วยความห่วงใย ใบหน้าแดงก่ำที่ฉันเห็นไม่ใช่เพราะความโกรธหรือความอายอย่างที่คิดเอาไว้เมื่อครู่
เพราะอาการมึนศีรษะจากไข้หวัดทำให้ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างง่ายดาย ดีเหมือนกันที่เขาไม่ต้องขับรถเอง เขาเปิดประตูก้าวขึ้นไปโดยไม่ได้ตอบคำถามหญิงสาว
ฉันมองตามหลังเขา ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับแผนการของตัวเอง อาการไข้ของเขาทำให้แผนการทุกอย่างง่ายขึ้น ฉันเปิดประตูรถเข้าไปและรีบหรือหายาในคอนโซลหน้ารถที่มีติดไว้ประจำ หยิบยาในถุงของโรงพยาบาลส่งให้เขา
“คุณกินยาลดไข้ก่อนดีกว่าค่ะ พอดีว่าฉันเพิ่งป่วยเป็นไข้หวัด ยาพวกนี้คงพอช่วยคุณได้บ้าง” ฉันรีบกุลีกุจอเปิดน้ำดื่มในขวดส่งให้เขา
“ขอบคุณครับ” ชายหนุ่มรับยากับน้ำอย่างว่าง่าย ไม่ทันสังเกตหญิงสาวข้างตัวที่ยิ้มร้ายกาจออกมา
ฉันยกมือขึ้นมาแตะหน้าอกและถอนหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นเขากินยาที่ฉันส่งให้และดื่มน้ำในขวดตามลงไปเรียบร้อย แม้จะเป็นแผนแต่ในนั้นมียาลดไข้รวมอยู่ด้วย อย่าเพิ่งมองฉันในแง่ร้ายขนาดนั้น ฉันแค่ร้ายที่เปลือกนอก แต่จิตใจของฉันนางฟ้าชัดๆ
‘ง่ายกว่าที่คิด นับว่าดวงนางมารร้ายของเธอกำลังขึ้นนะดาว’
ฉันค่อยๆ ออกรถและขับเคลื่อนออกไป บริษัทของเขาอยู่ห่างจากโรงแรมสำนักงานใหญ่ที่ฉันนั่งทำงานไม่ไกล ดังนั้นจึงต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปอีกทาง
เมื่อเจอแอร์เย็นเฉียบในตัวรถก็ยิ่งเพิ่มระดับความรุนแรงของพิษไข้ในตัวของชายหนุ่มจนเกินกว่าที่ร่างกายจะต้านทานไหว เพียงไม่นานคนที่ถูกไข้หวัดเล่นงานก็ไม่สามารถต้านทานความหนักอึ้งของหนังตาได้ เขาค่อยๆ ปิดตาลงและผล็อยหลับไป เห็นเช่นนั้นฉันก็ลอบยิ้มออกมา ยูเทิร์นรถกลับหลังจากนั้นเลี้ยวรถเข้าโรงแรมไป
ล้อรถหยุดสนิทตรงช่องจอดรถของผู้บริหารหน้าโรงแรม เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมรีบวิ่งมาอำนวยความสะดวกให้ฉันตามปกติ ฉันรีบก้าวออกมาจากรถและสั่ง
“ช่วยพาเขาขึ้นห้องที เขาไม่สบายน่ะ แต่ใช้ลิฟท์ด้านหลังนะ” ฉันบอกพนักงานเมื่อเห็นพนักงานรักษาความปลอดภัยกำลังมองอย่างสงสัยเมื่อเห็นอาการหลับสนิทของชายหนุ่ม
ฉันเลือกที่จะใช้ลิฟต์ตัวด้านหลังเพราะไม่อยากให้มีปัญหาเรื่องข่าวลือตามมาทีหลัง หรือถ้าหากเรื่องนี้รู้ถึงหูพ่อฉันคงหนีไม่พ้นโดนดุอีกเป็นแน่
แต่ก็ไม่พ้นสายตาความสงสัยของใครหลายๆ คน ที่ไม่เคยเห็นเจ้านายสาวเป็นแบบนี้
พินทุอรขับรถเข้ามาจอดพอดี เธอมองเจ้านายสาวเจ้าหน้าที่มาช่วยพาชายหนุ่มลงจากรถอย่างสนใจ เธอเลื่อนกระจกลงเล็กน้อยและยกมือถือขึ้นเก็บภาพรีบถ่ายวีดีโอสั้นๆ เอาไว้ จากนั้นก็เลื่อนปิดและขับรถออกไปก่อนที่จะมีใครสังเกตเห็น
“ไม่คิดว่าคนอย่างคุณจะลากผู้ชายเข้าโรงแรมกลางวันแสกๆ นะ ถ่ายเก็บไว้ก็ไม่เสียหายอะไร เผื่อได้ใช้” พินทุอรบอกกับตัวเอง
ฉันไม่มีโอกาสได้เห็นพินทุอรถ่ายภาพของตัวเอง เพราะมัวสนใจคนหลับ และกำชับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับ
แต่ทวิชหลับสนิท แต่ไม่ได้เกิดจากพิษไข้เพียงอย่างเดียว มันเป็นเพราะยาที่ฉันส่งให้เขากินตอนออกมาจากบริษัทรวมกับยาลดไข้ ทันทีที่พนักงานรักษาความปลอดภัยพยุงชายหนุ่มเดินจากไป นางมารร้ายในตำแหน่งอย่างฉันก็ไม่ลืมส่งข้อความไปยั่วยุป่านฝัน
หลังจากที่ฉันลงทุนไปจับอาการผิดสังเกตของป่านฝันกับทวิชที่คอนโดฯ แล้วไม่มีสิ่งผิดปกติ ฉันจึงต้องยกระดับการยั่วยุให้สูงขึ้น ฉันจะต้องปิดจ๊อบและให้ป่านฝันยอมสารภาพก่อนที่ฉันจะแต่งงานให้ได้ คนดื้อรั้นปากหนักอย่างป่านฝันต้องโดนหนักๆ แบบนี้ถึงจะยอมสารภาพ
[สามีที่เธอบอกว่ารักนักรักหนา ตอนนี้ฉันคิดว่าคงไม่ใช่นะเพื่อนรัก! ไม่ต้องแปลกใจถ้าคืนนี้สามีสุดที่รักไม่กลับบ้าน ฉันก็แค่อยากพิสูจน์นิดหน่อยว่าผู้ชายที่บอกว่ารักเธอนักหนาจะหลงเสน่ห์ฉันอีกคนหรือเปล่า ได้คำตอบเมื่อไรฉันจะรีบรายงานผลทันทีนะจ๊ะเพื่อนรัก ตื่นเต้นจังที่เราจะได้ใช้สามีร่วมกัน แต่ก่อนแค่ฉันแย่งแฟนเธอก็สนุกมากแล้ว วันนี้จะสนุกแค่ไหนนะ]
หลังจากส่งข้อความให้เพื่อนเรียบร้อย ฉันก็เดินตามพนักงานเข้าไปในลิฟท์ที่พวกเขายังยืนรอฉันอยู่
- ผู้เขียน
