บบที่17
1115 คำ
“ชีวิตคงไม่สิ้นหวังขนาดนั้นหรอกน่า”
นิรินให้กำลังใจตัวเองขณะที่ตั้งกระเป๋าลากและลงนั่งบนเก้าอี้สาธารณะ วันนี้หมดเที่ยวเดินรถสถานที่ที่เธอจะไปตามคาด แต่จะให้เรียกรถกลับไปส่งที่ชุษณปักษ์เสนีย์อีก ก็ยังมีคำว่าเสียหน้าค้ำคออยู่
ถ้าอย่างนั้นหาโรงแรมนอนค้างสักคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยหาตั๋วไปต่อรถอีกครั้งเอาแล้วกัน น่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง... แต่ก่อนไปหาที่พัก กลิ่นย่างไก่ย่างตับที่ลอยมาจากรถเข็นเยื้องกันก็ทำกระเพาะเธอโครกคราก ลืมไปว่ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เที่ยง
“ป้าคะ หนูเอาตับย่าง 5 ไม้ ตูด 3 ไม้ หนังอีก 2 ไม้ ข้าวเหนียว 2 ห่อค่ะ” เพราะอยู่ไม่ไกลมาก ป้าเองก็มองสบตาเธอหลายครั้ง จึงนั่งสั่งตรงนี้แล้วรอป้ามาเสิร์ฟได้เลย... วิถีคนหิวและเหนื่อยมากอ่ะเนอะ
“กินขนาดนี้ระวังอ้วนไม่รู้ตัวนะครับ”
เธอเงยหน้ามองคนที่เดินเข้ามาคุยด้วยเฉยเลย พยายามนึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยรู้จักผู้ชายตัวสูงลิบคนนี้ด้วย โดยที่ไม่ได้สนทนากลับแต่อย่างใด ขอมองโลกในแง่ร้ายเอาไว้ก่อน นี่คงไม่ใช่ว่าเห็นเธอหน้าตาท่าทางเด๋อด๋า ไม่เหมือนคนพื้นถิ่น หันซ้ายหันขวาหารถไม่ได้ เลยคิดจะมาหลอกเอานะ
“ผมไม่ได้จะบูลลี่นะ แค่เป็นห่วง”
“เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอคะ”
เตชพลถือวิสาสะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ หญิงสาว เว้นตรงกลางไว้เพื่อไม่ให้น่าเกลียดจนเกินไปนัก วาดแขนวางบนขอบพนักพิงด้วยท่าทีสบายๆ
“ผมน่ะรู้จักคุณ แต่คุณอาจจะไม่รู้จักผมหรอก”
“ถ้าเป็นงั้นจริง แล้วฉันชื่ออะไร”
“ไม่รู้”
“อ้าว !” โดนคุณพี่แกกวนตีนซะแล้วมั้ยล่ะ
พอดีกับที่ป้าย่างไก่เอาของที่สั่งมาส่ง เธอมัวแต่ถามราคาและหยิบเงินจากกระเป๋า ถุงไก่เลยถูกรับไปโดยคนที่มานั่งข้างๆ แทน แถมเขายังขโมยกินไก่เธอด้วย
... อี๋ ใครจะกล้ารับมากินต่อ มีโรคติดต่อร้ายแรงหรือแอบใส่ยาอะไรลงไปหรือเปล่าก็ไม่รู้
พอใช้ปากรูดไปเกือบหมดไม้ เขาถึงพูดได้
“ผมเห็นคุณออกงานกับพวกบ้านไอ้ชัชบ่อยๆ น่ะ”
“รู้จักพี่ชัชเหรอคะ”
“รู้จักดีเชียวละ เมื่อก่อนเคยเป็นเพื่อนกัน... ผมชื่อเตชพล เรียกเตชเฉยๆ ก็ได้ครับ ถ้าไม่รังเกียจ”
“แสดงว่าถ้ารังเกียจ ให้เรียกเตชพลเต็มยศเลยเหรอคะ งั้นไม่รังเกียจก็ได้ค่ะ” เธอคงปากไวใจเร็วไปหน่อย ที่จริงควรคิดในใจ แต่ดันพูดออกไปซะนี่
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เมื่อก่อนเป็นเพื่อน แล้วตอนนี้ไม่ได้เป็นเหรอคะ” เธอจะพยายามมองข้ามไอ้เสียงหัวเราะดังสนั่นนี่ไปก็ได้
“มันเลิกคบผมน่ะ เพราะผมดันไปเข้าข้างไอ้พัน”
ข่าวใหม่ที่ได้รับรู้ทำให้นิรินเชื่อว่าคุณเตช หรือเตชพลอะไรนี่ไม่น่าจะโกหก ช่ออัญชันเล่าหลายอย่างให้ฟัง เช่นเมื่อก่อนพี่ชัชกับอาจารย์พันเคยเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน แต่มาผิดใจกันเพราะเรื่องผู้หญิง เกิดเป็นความแค้นฝังลึกจนถึงทุกวันนี้
“คุณรู้จักอาจารย์นับพันด้วยเหรอคะ” เมื่อเขาพยักหน้า เธอเลยไม่รอช้า รีบทำหน้าที่ของตัวเองต่อให้สำเร็จทันที “ถ้าอย่างนั้นช่วยติดต่ออาจารย์ให้นิลหน่อยได้มั้ยคะ”
“นิล”
“คะ ?”
“เปล่า แค่จะบอกว่าผมรู้จักชื่อคุณแล้ว”
“...” เธออึ้งไปเลย แหม คุยกันมาซะขนาดนี้ แถมเขายังเคี้ยวไก่ที่เธอสั่ง จ่ายด้วยเงินของเธออยู่ตุ้ยๆ เรื่องชื่อคงไม่จำเป็นแล้วละม้าง
“ว่าแต่น้องจะอยากติดต่อไอ้พันมันทำไม” หน้าตาอ่อนวัย ตัวเล็กกระจ้อยร่อยแบบนี้ ยังไงก็ต้องอ่อนกว่าเขาเป็นรอบละวะ
อยู่ๆ จากคุณก็ขยับมาเป็นน้องเฉย
“เรื่องส่วนตัวค่ะ”
“ถ้างั้นก็ไม่ได้”
“เอ้า ! ทำไมใจแคบนักล่ะคะ” หรือจะทวงบุญคุณค่าไก่ย่างที่เขากินไปดี ยังไงเธอก็คงอดกินแน่แล้ว เพราะเสียสละให้เขาได้กินแทน ด้วยบนแผงของป้าของเกือบหมดเกลี้ยงแล้ว เหลือแต่ส่วนเนื้อที่เธอไม่ชอบกิน
“ไม่ได้ใจแคบ แค่ปกป้องเพื่อน ไอ้พันมันเนื้อหอม มีแต่สาวๆ อยากเข้าหา ขืนผมให้เบอร์คนแปลกหน้าสุ่มสี่สุ่มห้า มันรู้เข้า ได้มาเฉ่งผมเอาทีหลังสิ”
ชิ ! ก่อนนี้เป็นน้อง ผ่านไปไม่กี่วินาที เธอกลายเป็นคนแปลกหน้าละ
“โห ความคิดอกุศลสุด”
ที่โบราณว่าไว้ เล่นกับหมา หมาเลียปาก เห็นจะจริง ไอ้เขาก็ว่างๆ และแสนเบื่อหน่ายกับเรื่องงานกับชีวิตประจำวันที่โคตรจะไร้สีสัน เห็นยัยเด็กนี่เลยนึกสนุกขอเข้ามาก่อกวนสักหน่อย แต่ดันโดนกวนกลับซะหลายครั้ง ไหนจะใจแคบกับอกุศล สองดอกเมื่อครู่อีก เป็นคนอื่นนี่พ่อสั่งเก็บ (เข้าห้องส่วนตัว) ไปแล้วนะ
ถึงจะน่ารักดีก็เถอะ...
“แล้วยังไง เห็นอยู่กับไอ้ชัชบ่อยๆ น้องชายไอ้ชัชก็ตั้งสาม งานดีทั้งนั้น ไม่ถูกใจบ้างเลยเหรอน้อง ถึงคิดจะข้ามฝั่งมาหาไอ้พันเนี่ย”
“ไม่ใช่อย่างที่คุณเตชพลเข้าใจสักหน่อย”
นั่นๆ เนี่ย ! เห็นมั้ย เขาบอกแล้วว่ายัยเด็กนี่แสบพอตัว เรียกชื่อเขาเต็มๆ แบบนี้ คือจะบอกอ้อมๆ ว่าเขาน่ารังเกียจงี้ !
“ถ้าไม่ใช่อย่างที่ผมคิด แล้วเป็นแบบไหนล่ะ”
“คือฉันต้องเล่าเรื่องส่วนตัวให้คุณเตชพลฟัง ?”
ฉันก็มา “ก็แล้วแต๊”
นิรินกัดฟันกรอด คนรุ่นนี้นี่หาดีๆ สักคนไม่ได้เลยใช่มั้ย พี่ชัชก็ชอบแกล้งเธอสารพัด แต่ที่ร้ายสุดเห็นจะเป็นแกล้งให้เธอรักนั่นแหละ อนาคตก็ไม่มีให้ ความมั่นคงทางจิตใจเป็นศูนย์ แต่เธอก็ยังโง่รักเขาอยู่ดี ส่วนอาจารย์นับพันก็หลอกกินเพื่อนเธอมาตั้งหลายปี จนตอนนี้ท้องป่องไร้ซึ่งวี่แววว่าจะได้ตบแต่งกันแต่อย่างใด ไหนจะคุณเตชพลอะไรนี่อีก ขโมยของกินคนอื่น สอดรู้สอดเห็น แถมยังดูท่าทางจะกวนโอ๊ย ไม่น่าคบอีก
- ผู้เขียน
