ตอนที่ 8
1107 คำ
วิลลี่เอ่ยถามหญิงสาว ขณะที่หล่อนกำลังจะก้าวเดินออกไปจากโต๊ะ หลังจากวางเครื่องดื่มลงบนโต๊ะใกล้ๆ วิลลี่
“ชื่อพลอยขวัญค่ะ”
คนถูกถามตอบเบาๆ พลอยขวัญเจียมตัวว่าฐานะของหล่อนเป็นแค่คนรับใช้
“ผมวิลลี่นะครับ”
วิลลี่ออกลายเจ้าชู้ในทันที มองหน้าสะสวยของพลอยขวัญด้วยแววตาหวานเชื่อม อยากเชยชมความสาวของหล่อน
“ขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหม”
วิลลี่ใจร้อน หวังจะฟันพลอยขวัญทั้งที่เพิ่งเจอหน้ากันได้ไม่นาน เพราะคิดว่าคงไม่ยากเย็นนักถ้าจะ ‘กิน’ สาวใช้แสนสวยคนนี้
พลอยขวัญรู้สึกอึดอัดที่จะบอกเบอร์โทรศัพท์ของตัวเองกับคนที่เพิ่งรู้จักเพียงไม่กี่นาที แต่ตอนนั้นวิลลี่ก็คว้าโทรศัพท์มือของตัวเองขึ้นมาทำท่าเตรียมจะบันทึกเบอร์ของหล่อน ทำให้หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธ เพราะกลัวจะเป็นการหักหน้าแขกของพยัคฆ์
วิลลี่รีบบันทึกเบอร์ของพลอยขวัญ จากนั้นก็โทรเข้ามาที่เครื่องหล่อนในทันที
“เบอร์ผม...ยิงเข้าไปเมื่อกี้นะครับคนสวย”
วิลลี่ยิ้ม หากทว่าพลอยขวัญยังคงมีท่าทีและสีหน้าเรียบเฉย แล้วค่อยๆ เดินออกมาจากโต๊ะ
“เป็นไงบ้างจ๊ะหนูขวัญ...เรียบร้อยดีไหม”
ป้าชื่นถามเมื่อหญิงสาวเดินออกมาจากโต๊ะของบรรดาเพื่อนๆ พยัคฆ์
“ค่ะป้า”
พลอยขวัญตอบ หล่อนถอยออกมายืนห่างๆ รอดูว่าจะมีใครเรียกใช้อะไร ตอนนั้นบรรดาเพื่อนๆ ของพยัคฆ์กำลังดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
เจนนี่ดื่มเก่งมาก เมื่อเริ่มเมาหล่อนถึงกับลุกขึ้นเต้นด้วยท่าทางเซ็กซี่ขยี้อารมณ์ไม่อายใคร ทั้งเด้ง ทั้งเด้า แอ่นหน้าแอ่นหลัง ส่ายสะโพกโยกยั่วหนุ่มๆ หลังจากเพื่อนคนหนึ่งของพยัคฆ์เดินกลับเข้ามาในรถแล้วคว้าเอาลำโพงพกพาขนาดเล็กออกมาเชื่อมต่อสัญญาณบลูทูธ เปิดเพลงแดนซ์จากโทรศัพท์ไอโฟนจนดังกระหึ่ม
“อุ๊ย...ดูโน่นสิคะเจ้าสัว ช่างน่าเกลียดสุดๆ ถ้าขืนเจ้าเสือลูกชายคุณคว้านังแหม่มขี้เมากระเด้าเก่งคนนี้มาเป็นสะใภ้ ดิฉันคงอกแตกตายแน่ๆ...อ๊าย นั่นนมคนหรือลูกมะพร้าวคะคุณ อ๊าย...เห็นแล้วหัวใจจะวาย เป็นสาวเป็นนางทำไมไม่รู้จักสวมเสื้อชั้นใน”
ชุลีเบะปากสองชั้น สะกิดบอกเจ้าสัวให้หันไปทางโต๊ะของพยัคฆ์กับบรรดาเพื่อนๆ
“ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่คุณ...หนุ่มๆ สาวๆ เค้าสนุกกัน...ผู้หญิงฝรั่งโนบราเป็นเรื่องธรรมดา ไม่เห็นจะต้องทำท่าตกใจตื่นเต้นขนาดนั้น”
เจ้าสัวมองว่าเป็นเรื่องธรรมดา
“งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะคุณพี่” ชุลีบอกกับสามี
“วิไลก็ว่าจะไปเหมือนกัน...”
เมียอีกคนเอ่ยขึ้นบ้าง ช่วงนี้วิไลติดซีรีส์เกาหลีเรื่องโปรดงอมแงม วันไหนไม่ได้ดูเหมือนจะลงแดงตายเสียให้ได้
เจ้าสัวไม่ขัดภรรยา เพราะมันเข้าทางของเขาพอดี
“คนางค์” เจ้าสัวเรียกหล่อนเมื่อได้โอกาส
“คะท่าน”
คนางค์ขยับเข้ามาใกล้ รอฟังว่าท่านเจ้าสัวธนาจะเรียกใช้อะไร
“ประเดี๋ยวเธอตามฉันขึ้นไปบนห้อง...ช่วยบีบช่วยนวดให้หน่อย วันนี้ฉันรู้สึกปวดเมื่อยแปลกๆ”
เจ้าสัวบอกพลางขยับลุกขึ้นจากเก้าอี้ คนางค์เหลือบมองมาทางป้าชื่น
“เอ็งไปดูแลเจ้าสัวเถอะ...ทางนี้เดี๋ยวป้าดูแลเอง”
ป้าชื่นพยักหน้า คนางค์ไม่เข้าใจว่า ‘ดูแลเจ้าสัว’ นั้นหมายถึงอะไร แต่ป้าชื่นรู้ดี...เพราะว่าหล่อนทำงานอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้มานาน
ที่โต๊ะอีกฟากที่มีบรรดาเพื่อนๆ ของพยัคฆ์กำลังดื่มกันอย่างสนุกสนาน
“ขวัญ...เราไปนั่งคุยกันทางโน้นดีมั้ย”
วิลลี่รุกเร้า รีบชักชวนเพราะรู้สึกถูกชะตากับพลอยขวัญเป็นพิเศษ
“ไม่ได้ค่ะ...ขวัญต้องทำงาน”
หญิงสาวปฏิเสธ
“ไม่มีอะไรแล้วนี่นา...ไอ้เสือ กูขออนุญาตพาขวัญไปนั่งคุยกันทางโน้นนะโว้ย”
วิลลี่หันมาขออนุญาตลูกชายเจ้าของบ้าน
“ตามสบาย”
พยัคฆ์เอ่ยก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
เจนนี่เดินเข้ามาทรุดร่างลงนั่งบนตักของพยัคฆ์ ก่อนจะสวมกอดจูบไซ้ดูดปากกันนัวเนียโดยไม่เกรงใจเพื่อนฝูง
“มาเถอะขวัญ”
วิลลี่เรียกหญิงสาว
พลอยขวัญไม่อยากไปเลยสักนิด แต่ความเกรงใจเพื่อนของพยัคฆ์ทำให้หล่อนต้องเดินตามวิลลี่ไปยังสวนดอกไม้ข้างสนามหญ้า
พลอยขวัญไม่อยากมาตรงนี้ เพราะมันค่อนข้างลับหูลับตา โอบล้อมไปด้วยพุ่มไม้หนาทึบเชื่อมต่อไปยังสระว่ายน้ำที่อยู่ด้านหลัง
“เธอมาอยู่ที่นี่นานแล้วหรือ”
วิลลี่ชวนคุย เมื่อพากันเดินออกมาจนถึงม้าหินอ่อน วางแก้วสุราที่ถือเอามาสองแก้วลงบนโต๊ะริมสระว่ายน้ำ
“ดื่มกันนะ”
วิลลี่ชวน จากนั้นก็ล้วงบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศ
“เคยสูบบุหรี่มั้ย”
วิลลี่หรี่ตามองหล่อน
“ไม่เคยค่ะ”
พลอยขวัญส่ายหน้า
“ลองมั้ย”
วิลลี่ดึงบุหรี่ออกมาอีกมวน ยื่นให้หญิงสาว
“ลองดูนะ”
วิลลี่คะยั้นคะยอ
“ขวัญไม่เคยสูบค่ะ...”
หญิงสาวยังคงส่ายหน้าปฎิเสธ
“แล้วเคยดูดไหม”
วิลลี่หมายถึงดูดดุ้น ถามแล้วก็ขยับเข้ามาใกล้
พลอยขวัญรีบลุกขึ้นจากม้านั่งหินอ่อน เพราะรู้ว่าสถานการณ์เริ่มไม่น่าไว้วางใจ แต่ไม่ทันที่จะก้าวออกมา วิลลี่ก็ฉวยโอกาสสวมกอดหล่อนจากทางด้านหลัง
“อุ๊ย...อย่าค่ะ”
พลอยขวัญใช้ศอกกระทุ้งลำตัวของคนที่เบียดกายแนบเน้นดุ้นเนื้ออุ่นๆ อยู่ข้างหลัง วิลลี่หื่นมาก เขาจูบซอกคอหล่อนอย่างโหยหา
“ปล่อยนะคุณ ถ้าขืนยังทำบ้าๆ แบบนี้ดิฉันจะไม่เกรงใจนะคะ”
พลอยขวัญดิ้นรนจนสามารถขืนกายออกมาได้จากอ้อมกอดคนหื่น
“ขวัญจ๋า...อย่าดื้อน่ะ...เรามาสนุกกัน...ขอสักทีเถอะ เดี๋ยวฉันจ่ายเงินให้นะ...แค่สนุกกันไม่นาน...ห้าพันพอไหม...เธอดูดให้ฉัน...แล้วขอฉันเสียบทีเดียว...ทีเดียวจริงๆ...แต่ไม่นับรวมตอนกระเด้า”
ข้อเสนออำมหิตของวิลลี่ทำให้พลอยขวัญรู้สึกราวกับว่าเพิ่งโดนตบหน้าฉาดใหญ่
พวกลูกชายคนรวยมักเป็นแบบนี้ วิลลี่คงคิดว่า ‘เงิน’ ของเขาสามารถซื้อได้ทุกอย่างตามที่ใจปรารถนา ไม่เว้นแม้แต่ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของหล่อน ซึ่งเขาอาจจะเคยใช้วิธีนี้บ่อยๆ แต่ไม่ใช่กับหล่อน
“ไอ้ทุเรศ”
- ผู้เขียน
