บทที่ 3
1128 คำ
คฤหาสน์ นิสรีน
ฝั่งชีควาคิมได้แต่เดินไปเดินมาอยู่หน้าคฤหาสน์ตั้งแต่ตอนได้รับโทรศัพท์จากซาลัสว่าใกล้จะมาถึงคฤหาสน์แล้ว จนทำให้ชีคราชิดอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมพี่ชายของตัวเอง ไม่รู้จะดีใจอะไรหนักหนาถึงได้บังคับให้เขามายืนรอเป็นเพื่อนด้วยก็แค่ตัวแทนจากประเทศไทยมาร่วมงานเฉยๆ ซึ่งไม่น่าจะมีอะไรพิเศษกว่าตัวแทนจากประเทศอื่นเลย
“ท่านพี่จะเดินแบบนี้อีกนานไหม? ตอนนี้น้องเริ่มจะเวียนหัวกับท่านพี่แล้วนะ อีกอย่างจะดีใจอะไรขนาดนั้นทำยังกับจะได้เจอคนรักที่ไม่ได้เจอกันนานเป็นชาติ!...” ชีคราชิด อับดุลลาห์ ชาอิด มูฮัมหมัด วัย 27 ปีน้องชายของชีควาคิม ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับผู้เป็นพี่ พูดด้วยความหมั่นไส้กับอาการดีใจจนออกนอกหน้าของพี่ชายจนทหารที่เฝ้าคฤหาสน์และสาวใช้ดูกันใหญ่กับกิริยาท่าทางท่านชีคใหญ่ของพวกเขาจนทำให้เขาทนดูไม่ได้กับท่าทางของพี่ชายที่ดูร้อนรนเกิดเหตุ
ชีควาคิมหยุดเดินในทันทีเมื่อได้ยินน้องชายพูดว่า “คนรัก” เขาก็เดินเข้าไปนั่งรอในห้องโถงของคฤหาสน์ นั่งคิดว่าทำไมน้องชายของเขาถึงเดาแม่นขนาดนี้แต่ก็ช่างเถอะยังไงน้องชายเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเคยเป็นคนรักของเขาตอนที่เขาไปดูแลธุรกิจที่ประเทศไทย
“ท่านพี่โกรธน้องเหรอถึงได้เดินหน้าบึ้งเข้ามา? ” ชีคราชิดเดินตามมานั่งข้างๆ พี่ชายที่ทำหน้าบึ้งใส่เขาก่อนจะเดินเข้ามานั่งในห้องโถง
“เปล่า!...” ชีควาคิมตอบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักที่โดนน้องเหน็บแนมถูกทุกข้อกล่าวหา “พี่ไม่คุยกับน้องแล้วราชิดพูดอะไรไร้สาระอยู่ได้น่ารำคาญ” พร้อมกับเดินไปรอหน้าคฤหาสน์ดังเดิม
“นี่ขนาดไม่โกรธนะยังทำหน้าแบบนี้ ถ้าโกรธจะเป็นยังไง” ชีคราชิดเอ่ยไล่หลังผู้เป็นพี่ไป และเดินตามผู้เป็นพี่ไปอีกครั้ง
ด้านแพรไหมและพิรัณญาตั้งแต่อามีนบอกว่าใกล้จะถึงคฤหาสน์แล้ว ทั้งสองคนก็นั่งรถด้วยความตื่นเต้นที่จะได้เห็นคฤหาสน์กลางทะเลทราย จนลืมคิดไปเลยว่าเจ้าของคฤหาสน์นั้นทำให้เธอเจ็บปวดมากเพียงไรเมื่อ 2 ปีก่อน
“วินนี่แกดูสิในทะเลทรายแบบนี้ยังสร้างคฤหาสน์ได้สวยขนาดนี้” พิรัณญาชี้ให้แพรไหมดูคฤหาสน์ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น
“ถึงคฤหาสน์นิสรีนแล้วครับ คุณผู้หญิงทั้งสอง” หลังจากเงียบมาตลอดการเดินทางซาลัสก็เอ่ยขึ้นเมื่อมาถึงคฤหาสน์แล้วลงมาเปิดประตูรถให้สองสาวลงจากรถส่วนอามีนเดินไปหลังรถเพื่อไปเอากระเป๋าเดินทางของทั้งสองคนขึ้นไปยังคฤหาสน์
ด้านชีควาคิมเมื่อเห็นรถวิ่งเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์เขาก็ยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย เพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่สังเกตเห็น ซึ่งวันนี้เขาใส่ชุดโต๊บสีขาวเหมือนชาวอาหรับทั่วไปและมีผ้าโพกหัวสีขาวเหมือนชาวอาหรับทั่วไป ส่วนชีคผู้น้องใส่ชุดโต๊บสีน้ำตาลอ่อนและมีผ้าโพกหัวสีขาวเหมือนชาวอาหรับทั่วไปเช่นกัน
“เชิญครับคุณวินนี่ คุณเจนนี่ท่านชีคยืนรอต้อนรับอยู่ตรงนั้นครับ” ซาลัสผายมือไปทางขึ้นคฤหาสน์
แพรไหมมองไปตามมือของซาลัสไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปพบกับผู้ชายคนที่เธอเกลียด หญิงสาวไม่คิดว่าจะได้เจอเขาเร็วแบบนี้ยังไม่ทันเตรียมตัวเตรียมใจ ทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงต้องได้เจอชายหนุ่ม แต่มันเร็วเกินกว่าหัวใจเธอจะรับไหว หญิสาวจึงหยุดเดินกระทันหันจนทำให้พิรัณญาเดินชนเข้าด้วยความไม่ทันระวัง
“วินนี่แกเป็นอะไรทำไมไม่เดินขึ้นไป? ”
พิรัณญาเอ่ยถามแพรไหมแต่เพื่อนสาวเธอไม่ตอบเอาแต่ยืนนิ่งไม่ขยับไปไหน แล้วพิรัณญาก็มองตามสายตาของแพรไหมก็พบกับคำตอบที่เพื่อนของเธอหยุดเดินขึ้นมาเฉยๆ ก็จะอะไรซะอีกก็ผู้ชายสารเลวที่ทิ้งเพื่อนของเธอไปเมื่อสองปีก่อนกำลังยืนยิ้มอยู่ข้างบน ถึงจะรู้ว่านี่เป็นบ้านเมืองของเขา แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วแบบนี้อ่ะ
ซาลัสเดินนำขึ้นไปนานแล้วแต่ไม่เห็นแพรไหมและพิรัณญาเดินตามไปสักทีเขาก็เลยเดินย้อนกลับมาหาอีกครั้งเพื่อเรียกให้ตามไป
“วินนี่แกเป็นอะไรมากไหม? ”
พิรัณญาถามแพรไหมอีกครั้งก็ยังไม่ได้รับคำตอบจากแพรไหมเหมือนเดิมจนพิรัณญาเป็นห่วงว่าเพื่อนของเธอจะเป็นอะไรไป แล้วอยู่ๆ แพรไหมก็เป็นลมล้มลงทันที ยังดีที่อามีนยังถือกระเป๋าอยู่ข้างหลังของพวกเธออามีนเลยเข้ามารับทันไม่งั้นเพื่อนของเธอคงตกบันไดขึ้นคฤหาสน์ไปแล้ว
เมื่อชีควาคิมเห็นแพรไหมเป็นลมเขาก็ร้องออกมาด้วยความตกใจทันที “วินนี่! วินนี่!” ชีควาคิมทั้งร้องเรียกทั้งวิ่งมารับร่างแพรไหมจากอ้อมแขนอามีนด้วยความหึงหวงและโกรธ เมื่อร่างของแพรไหมอยู่ในอ้อมแขนเขาแล้วเขาก็รีบพาแพรไหมเข้าไปในคฤหาสน์แล้ววิ่งตรงไปบันไดเพื่อไปชั้นสองของคฤหาสน์พร้อมกับร้องตะโกนให้คนไปตามหมอหลวงมาภายใน 5 นาที ถ้ายังไม่ถึงจะโดนทำโทษ หลังจากสั่งเสร็จชีควาคิมก็พาแพรไหมเข้าไปในห้องของตนเองแทนที่จะเป็นห้องข้างๆ ที่ให้คนจัดไว้ให้เธอ
“ซาลัสฉันไม่เข้าใจเลยวะ...ว่าทำไมท่านชีคของนายต้องโกรธฉันทั้งที่ฉันช่วยรับคุณวินนี่ไว้แท้ๆ เพื่อไม่ให้คุณวินนี่ตกบันได” อามีนหันมาถามซาลัสด้วยความไม่เข้าใจ
“อย่าว่าแต่นายเลยอามีนฉันก็ยังงงเหมือนกันกับนาย ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่คือว่าทำไมท่านชีคของฉันถึงรู้จักชื่อเล่นของคุณวินนี่ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกนายคิดเหมือนฉันไหมอามีน” ซาลัสก็งงเหมือนเพื่อนรักของตัวเองเช่นกัน
“ใช่เราก็แปลกใจเหมือนกับพวกเจ้าทั้งสองคน ทำไมท่านพี่ของเราถึงดูเป็นห่วงเธอมากกว่าคนเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก” ชีคราชิดได้ยินบทสนทนาของสององครักษ์ก็เอ่ยขึ้นอีกคน
- ผู้เขียน
