ฝึกงานครั้งนี้แถมฟรี...

เจ็บใจซะให้พอ

ตกเย็นก็มีหนุ่มหล่อกับรถ BMW Z4 สีขาวคันเก่งของเขามารับจูลลี่

“ก้อง” สาวร่างบางหน้าตาสะสวย ผู้ปิดบังดวงตาแสนสวยไว้ด้วยแว่นไม่ให้ใครเห็น เปลี่ยนลุคเป็นสาวสุดเฉี่ยวแต่งตัวจัด

“เชี่ยจูล ทำไมแต่งตัวงั้น” เพื่อนสนิทของเธอเอ่ยทักแบบประหลาดใจเมื่อเห็นเธอเปลี่ยนไป

“อยากสวยบ้างอ่ะ ไม่สวยรึไง” เธอถามกวนบาทาเพื่อนสนิท

“สวยอยู่ แต่ชอบแบบเดิมมากกว่า” เขาตอบเธอไปตามจริง เพราะก้องภพชอบจูลอย่างที่จูลเป็นเมื่อก่อนมากกว่า

“เหรอออ กูเห็นมึงควงสาวแต่ละคน แซ่บๆ ทั้งนั้นโพสลงไอจี แล้วมาบอกว่าชอบแบบเดิม แบบเดิมนั่นมันสาวห้าวแสนเซอร์นะเว้ย” เธอต่อซิกกับผู้เป็นเพื่อน

“พวกนั้นกูก็แค่เอาเล่นๆ ป่ะ ถ้าคิดจะคบใครจริงจัง…” ชายหนุ่มหยุดตัวเองไว้ก่อนจะพูดความในใจออกมา เขากลัวว่าความเป็นเพื่อนและความสนิทใจที่จูลมีให้เขาจะหายไปถ้าเกิดเขาเอื้อนเอ่ยคำนั้นออกไป

“เออออ ไอ้เพลย์บอย ไอ้หล่อ ไอ้รวย พวกบอร์นทูบี นี่แม่งน่าหมั่นไส้ชิบ” หญิงสาวไหวไหล่กลอกตามองบนผู้เป็นเพื่อนสนิท

“ไม่สายเกินไปนะ ถ้ามึงมาแต่งงานกับกู มึงก็จะสบายทั้งชาติ พ่อแม่กูก็…” เขาแหย่เธอไปหนึ่งที แต่มันเป็นเรื่องจริงที่พ่อ-แม่เขาอยากได้จูลมาเป็นสะใภ้

“หยุดเลยมึงหยุดเลย อย่าพูดเรื่องหน้าขนลุกแบบนั้นดิว่ะ ฮ่าๆๆๆ” หญิงสาวสั่นไหล่ทำท่าขนลุกใส่เขา

“เออ กูมันน่าขนลุก ชิ แล้วจะไปกันยัง” เขาข่มอารมณ์น้อยใจแล้วตีหน้าระรื่นใส่เธอ

จูลมุดหัวลงไปที่รถสปอร์ตคันเตี้ย ก่อนมุดหัวลงไปก็ยังไม่ลืมหันกลับไปมองสีหน้าเจ็บปวดของเดวิด เหอะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้งั้นหรอ คิดว่าจูลลี่คนนี้จะสงสารและใจอ่อนยอมคุณใช่มั้ย เดวิด คุณจงเจ็บใจซะให้พอ

(Talk เดวิด)

จูล คุณมีแฟนแล้วงั้นหรอ คิดยังไงมันก็ไม่เห็นเหตุสมผลเลย ถ้าคุณมีแฟนแล้วทำไมคืนนั้น แล้วไอ้หน้าตี๋นั่นก็หน้าหมั่นไส้ชะมัด ยิ้มระรื่นต่อหน้าเธอ สนิทกันมากสินะ เหนือสิ่งอื่นใดคือความรู้สึกของผมตอนนี้มันยิ่งชัดเจนขึ้น ผมชอบเธอ

ผมหึง คืนนั้นที่ผมรุนแรงกับเธอเพราะผมหวง เป็นการเห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจของผมเอง นี่คือสิ่งที่เธอพยายามบอกใช่มั้ย ให้ผมนั่งเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้แบบนี้ใช่มั้ย ไม่อยากจะเชื่อ ต้องทำยังไงดีนะ เฮ้ออ ปวดใจจัง

เดวิดนั่งทำงานจนถึง 2 ทุ่ม เขาไม่อยากกลับบ้าน แล้วก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งนั้นจนเสียงมือถือดังขึ้น

“เดฟเป็นไงบ้าง” เสียงไอ้คริสเตียนน้องชายผม มันจะมาเป็นห่วงเป็นใยอะไรผมว่ะ

“ไม่เป็นไงหรอก เซ็งๆ ว่ะ”

“งั้นหรอ ไม่คืบหน้าสินะ” ไม่ใช่แค่ไม่คืบหน้า แต่เหมือนถอยหลังลงคลองเลย ผมอยากตะโกนบอกมัน

“เออ แล้วมึงโทรมาทำไม” ผมถามกระแทกเสียงใส่น้องชายที่ไม่ค่อยถูกกัน แล้วร้อยวันพันปีมันก็ไม่เคยโทรมา

“ยูมิเป็นห่วงมึง ก็เลยให้กูโทรมา มึงมาหาพวกกูที่ผับมั้ย มานั่งเล่น” ความคิดดีอยู่แฮะ ผมที่เซงๆ ไม่มีอะไรทำก็อยากปลดปล่อย

“เออ เดี๋ยวกูไป กูเข้าบ้านอาบน้ำก่อน”

“โอเค”

มันตอบมาแค่นั้น

.

.

“น้องจูลคะ เป็นไงบ้าง” เสียงปลายสายสดใสสไตร์คาวาอี้เอ่ยอย่างกระตือรือร้น

“จูลโอเคค่ะคุณยูมิ แต่ว่าชุดคุณยูมิ” หญิงสาวรู้สึกผิดที่ทำให้ชุดของยูมิพัง แถมไม่พอมันเป็นชุดที่เจ้าหมอนั่นกระชากแล้วทิ้งความอัปยศไว้ให้เธอ เธอรู้สึกเจ็บใจเมื่อพูดถึง แต่ก็ยังอยากชดใช้ให้คุณยูมิอยู่ดี

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมาก แต่มาหาพี่ที่ผับแทนดีมั้ยคะ แก้มือวันนั้นกัน” ปลายสายเสียงยังกระตือรือร้นเหมือนเดิม

“ฮ่าๆๆ ได้ค่ะ แต่จูลพาเพื่อนไปคนหนึ่งได้มั้ยคะ” เธอเหลือบมองก้องภพที่กำลังขับรถอยู่ข้างๆ เธอเพื่อพากะนไปกินข้าว

“ได้สิคะ อย่าลืมแต่งตัวสาวยๆ มานะคะ”

“โอเคค่ะคุณยูมิ”

“พอวางสายเธอก็หันไปหาเพื่อนสนิท”

“มึง คืนนี้ไปดิ้นกัน”

“อารมณ์ไหนของมึง ปกติไม่เห็นเคยเข้าผับ อย่างมึงนี่มันเข้าหอสวดมนต์แล้วนอนมั้ย”

“เชี่ย ปากหรอนั่น กูก็มีฟิลอยากเที่ยวเหมือนคนอื่นบ้างดิวะ”

“เดี๋ยวกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าห้องกู มึงใส่ชุดนี้แหละ มึงหล่อแล้ว” เธอชมเพื่อนอย่างจริงใจ"

“เออ ก้องภพเขินหน้าแดงไปถึงใบหู” เพราะนานๆ จูลจะชมเขาที

.

.

ห้องของจูล

“เชี่ยจูล อีก 5 นาทีมึงก็แต่งตัวครบชั่วโมงแล้วนะ อะไรของมึงนัก…” เขาพูดยังไม่ทันจบก็ต้องตกตะลึงตาค้างเมื่อจูลเดินออกมา

รูปร่างอรชรสมส่วน กับชุดเดรสสีดำสุดเซ็กซี่ที่เธอพึ่งซื้อมาเพื่อแผนการทำให้เดวิดเจ็บใจ มันได้เอามาใช้งานก่อน ถือว่าดีมากๆ คอนแทร็กเลนส์แบบใส เพราะมีมีดวงตากลมโตอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องใส่แบบอื่น แต่งหน้าและทำผมตามที่คุณยูมิเคยสอน เอาล่ะ เป็นอันเสร็จ ดูจากอาการของไอ้ก้อง ถือว่าน่าจะผ่านนะ คิกๆ

“ไงมึง จากผีกลายเป็นคนมั้ย” เธอแกล้งแหย่เพื่อนที่หารู้มั้ยว่าตอนนี้ก้องภพรู้สึกตื่นตัวและเริ่มมีอารมณ์กับเธอในชุดเดรส

อึก…เขากลืนน้ำลายลงคอแล้วจ้องมองเธอไม่วางตา

“เชี่ยก้องมองกูแบบนี้มึงกะมองเข้าไปในไส้ติ่งกูเลยรึไง กูก็อายเป็นนะ กูตลกมากมั้ย” เธอเริ่มไม่มั้นใจในตัวเองเมื่อเพื่อนจ้องมาขนาดนั้น

อึก…เขากลืนน้ำลายลงคอรอบสอง ความรู้สึกที่สะกดกลั้นมานานกว่า 8 ปีเริ่มปะทุ ความเป็นชายเริ่มตื่นตัว ความอยากเริ่มครอบงำเขา ผู้หญิงกับผู้ชายในห้องแคบๆ จูลไม่เคยรู้ตัวมาก่อนจึงไม่ได้ระวังตัว ก้องภพเองก็ไม่คิดว่าเธอจะยั่วอารมณได้ขนาดนี้

“จูล” เขาเรียกเธอเสียงแผ่วเบา

“หื้มมม” เธอตอบรับพลางก้มลงไปจัดแจงเดรสสีดำสุดบางนี้

ก้องภพประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว เขาโอบเอวเธอ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมองเขา เขาก็พรมจูบลงไปที่ริมฝีปากบางทันที กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของจูลทำให้เขาตื่นตัวอย่างไว เขาจูบเธอไม่หยุดแล้วดูเหมือนจูลจะไม่ได้ร้องห้าม ดูดดื่ม ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ริมฝีปากหนาดูดประกบปากบางของเธอ เธอผละออกจากเขาแล้วเรียงก้องภพด้วยเสียงกระเส่าเล็กน้อย

ก้อง∼

จูล∼

พวกเขามองตากัน ใบหน้าจูลมีแต่ความสงสัย และคำถามมากมาย แต่ก้องภพนะสิ ตอนนี้มีแต่ความตื่นตัวและพลุ่งพล่าน