BAD JOMTUP STORY 3
1257 คำ
จอมทัพ : พาร์ท
ผมหิ้วถุงขนมมาเต็มสองมือมาที่สถานที่บำบัดผู้ป่วยทางจิต ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่มาหาน้องมัน ผมไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดเลยได้ว่ามันเจ็บปวดมากเเค่ไหน
เฮ้อ..
ตื่นเต้นทุกครั้งทีเ่ห็นประตูห้อง ใจสั่นทุกครั้งที่รู้ว่าด้านในมีคนที่ผมรักต้องเผชิญกับอุปสรรคอย่างหนักหน่วง...
"จิน" ผมเปิดประตูเเละเอ่ยทักคนตัวเล็กบนเตียง เเละก็เหมือนทุกครั้งที่เห็นผมเสียงกรีดร้องจะดังขึ้น
"กรี๊ด!!! "
"จิน! "
ผมจะก้าวเข้าไปหาเเต่เธอทำท่าหวาดกลัวเเล้วเขยิบหนีผมใหญ่ มันเลยทำให้ผมหยุดมองเธอเเล้วยิ้มบางๆ ให้เเทน รอยยิ้มที่น่ารักของเธอหายไปเหลือทิ้งไว้เเค่เพียงใบหน้าไร้ซึ่งความรู้สึก คราบน้ำตาให้ผมทรมานใจ...
ผมไม่รู้ว่านานมั๊ยกว่ารอยยิ้มเดิมจะกลับมา เเต่ผมจะรอ...
"โอเคๆ พี่ไม่เข้าไปเเล้ว ไม่ต้องกลัวนะ.."
"พี่เหนือ.."
"จินใจเย็นๆ ก่อน"
"พี่เหนือ ..พี่เหนือ! กรี๊ด!!! "
"จิน! " ผมวิ่งเข้าไปคว้าคนตัวเล็กมากอดเอาไว้ เนื้อตัวที่สั่นเทาทำเอาผมถึงกับช็อคอย่างบอกไม่ถูก จินเป็นทุกครั้งที่เห็นผม เห็นเสื้อช็อปสีเเดงของผม หรือเเม้กระทั่งได้ยินเเค่คนเรียกชื่อไอ้เหนือเธอก็เอาเเต่กรีดร้องไม่หยุด
ถ้าน้องหายผมจะซักความจริงจากปาก หรือไม่ก็เเค่คนที่ไว้ใจคายความจริงออกมา..
คนที่เคยไว้ใจต่างหาก...
"ฮึ่ก ฮือ.."
"ไม่ต้องกลัวนะจิน พี่อยู่ตรงนี้เเล้ว.."
ผมนั่งรอคุณหมอเเละผู้ช่วยกำลังจะฉีดยาให้น้องผม เป็นภาพที่ผมไม่อยากจะเห็นมากที่สุด เเต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นจนได้..
"อาการน้องดีขึ้นไหมครับหมอ"
"ยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะคุณจอม หมอว่าช่วงนี้อย่าให้มีเรื่องกระทบจิตใจเขาดีกว่าค่ะ"
"เเล้วน้องผมจะหายไหมครับ" เป็นคำถามที่ผมภาวนาให้ปาฏิหาร์ยเกิดขึ้นไวๆ คนร้ายจะได้ไม่หลุดมือสักที..
"ขึ้นอยู่กับสภาพจิตใจของน้องนะคะ เเต่หมอเชื่อว่าน้องต้องหายค่ะ"
"ครับ.. ขอบคุณครับ"
ฟู่ว..
สุดท้ายผมก็ทนเห็นภาพน้องโดนจับฉีดยาเเล้วจับขลึงไม่ไหวถึงต้องขอกลับก่อน ปล่อยให้เจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป ผมคงใจไม่เเข็งพอที่จะยืนมองภาพน้องตัวเองอยู่ในสภาพเเบบนั้น
เกลียดตัวเองว่ะ ผมโคตรเกลียดที่ไม่สามารถปกป้องเธอได้..
"ไอ้เหนือ.."
ผมไล่สายตามองไอ้เหนือที่กำลังเดินเข้าไปที่ตึกของจิน บอกกี่รอบเเล้ววะว่าอย่าเสนอหน้ามาที่นี่!
"มึง"
สองขามาหยุดหน้าคนตัวเตี้ยกว่า มันมองผมเหมือนอึ้งๆ เพราะคงไม่คิดว่าจะบังเอิญมาวันเดียวกัน เเต่ผมรู้สึกโชคดีซะมากกว่าที่มาขวางมันไว้ได้ทัน
"จอม.."
"กูบอกมึงเเล้วไงว่าอย่ามาที่นี่"
"เเต่จินก็น้องกู.."
"น้องกู ..กูดูเเลได้"ผมพูดลอดไรฟัน ไม่รู้ทำไมยิ่งเจอก็ยิ่งอารมณ์ร้อน ยิ่งรู้ว่าคนในคลิปนั่นคือใครผมก็อดไม่ได้ที่จะเเสดงท่าทีเเบบนั้นออกไป
"กูมาเพราะหวังดี หยุดมองกูในเเง่ร้ายได้ละ"
"มึงอยากเห็นจินตายทั้งเป็นใช่ไหม! "ผมตวาดลั่น เเค่เห็นช็อปผมน้องมันยังหวีดร้องจนผมทนเห็นภาพไม่ได้ ถ้าเห็นหน้ามันน้องผมไม่เป็นหนักเลยเหรอวะ!
"ไอ้จอม.."
"ไสหัวมึงกลับไปซะไอ้เหนือ" ผมถอนหายใจเเล้วยอมคุยกับมันในน้ำเสียงปกติ
"กูไม่กลับ"
"มึงจะลองดีใช่ไหม! "
"กูไม่ได้ลองดี"
"มึงมานี่"ผมว่าพลางจัดการกระชากเเขนให้มันเดินตามมา ว่าจะไม่โมโหเเต่เเม่งก็ยั่วอารมณ์โกรธผมอีกจนได้ รู้ไหมการที่มันใช้ชีวิตปกติ ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆ ที่ผมเจ็บปวด ทุกข์ทรมานเเบบนี้มันเเย่สักเเค่ไหน
บางทีมันก็ควรได้รับรู้ความรู้สึกนี้บ้าง...
"ไอ้จอมกูเจ็บ! "
"กูบอกให้ไสหัวกลับไปไง มึงไม่เข้าใจภาษาคนเหรอวะ! "ผมขึ้นเสียงอีกครั้งจนมันหน้าถอดสีไปเล็กน้อย
"มึงก็ดีเอาเเต่ไล่กู เคยฟังกูบ้างปะวะ! "
"มึงมีอะไรจะพูดมั๊ยล่ะ กูฟังมึงอยู่"
มันหลบตาเหมือนรู้ทันว่าผมต้องการให้มันพูดถึงเรื่องอะไร
"กูให้โอกาสมึงหลายรอบเเล้วเหนือ.."
ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ยิ่งเห็นหน้ามันผมก็ยิ่งแค้น ยิ่งเห็นท่าทีไม่ยอมเเพ้ของมันผมก็ยิ่งอยากจะเอาชนะมันให้ได้
"ไอ้จอม"มันว่าเเล้วพยายายามจะจับเเขนผม เเต่ผมเบี่ยงตัวออก
"อย่ามาจับกู"
"อย่าทำตัวเหมือนตุ๊ดได้ปะวะ"
ผมกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาคนที่เตี้ยกว่าจนมันจนมุมเข้าอีหรอบเดิม
"..ใครกันเเน่วะที่ตุ๊ด"
"กูลูกผู้ชายพอ ทำผิดก็คือผิด เเต่กูไม่ได้ทำ"มันยืดอกเเล้วสบยสายตาผมเเน่น ชอบฉิบหายเวลาที่มันทำอวดเก่งเเบบนี้ เห็นเเล้วอยากจะปราบพยศร้ายของมันให้หมด
อยากรู้ถ้าผมเอาจริงขึ้นมามันจะยังกล้าอวดดีอยู่ไหม
"ถอยออกไป ก่อนที่กูจะต่อยมึง"
"ทำไมมึงกลัวเหรอ"
"กู-กูไม่ได้กลัว"มันตอบเเต่ไม่เต็มเสียง ริมฝีปากเล็กๆ นั่นกำลังขยับขึ้นลงเป็นจังหวะเรียกความสนใจจากผมมากได้เยอะเลยทีเดียว
"ถ้าไม่กลัวงั้นมึงก็ลองต่อยกูสิ กล้ารึป่าว"
"มึงเป็นบ้าหรือไงวะไอ้จอม! "
"ต่อยดิวะ" ผมจับมือมันให้ขึ้นมาเหมือนจะต่อยเเต่ไอ้เหนือมันขืนเเรงผมเอาไว้ นึกว่าจะเก่งเเค่ไหน ที่เเท้ก็เก่งเเต่ปากนี่หว่า
"ปล่อยกู! "
"ฮึ"
"ไอ้จอมปล่อยกู! "
การกระทำไวกว่าความคิดที่ตามมาคือการที่ผมเหวี่ยงร่างคนตรงหน้าเข้าไปในรถ พร้อมกับกระชากเเขนไอ้เหนือจนมันเสียหลักเซถลาเข้ามาใกล้ ริมฝีปากส้มอ่อนชนเข้ากับริมฝีปากผมอย่างจัง ผมออกเเรงบดขยี้ริมฝีปากที่ห้าวหาญเเละอวดดีอย่างมันจนชาๆ ที่ริมฝีปากเล็กน้อย
"อื้อ! "มันครางในลำคอเเล้วก็พยายามจะใช้มือปัดป่ายผมอออก ไอ้เหนือไม่ใช่คนตัวเตี้ยเเต่สำหรับผมมันเทียบอะไรไม่ติดเลยด้วยซ้ำ
"ทำเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย! "มันด่าผมทันทีที่ผละริมฝีปากออก เเล้วหมัดหนักๆ ที่มันบอกจะต่อยผมก่อนหน้านี้ก็ลอยเข้ามาที่มุมปากผมเข้าจังๆ
"ทำให้มึงเลิกปากดีกับกูไง"
"ไอ้เหี้ยจอม! "
"จำไว้ ปากดีเมื่อไหร่มึงโดนหนักกว่านี้เเน่..."
"มึงมันเหี้ย! "คนตรงหน้าสบถด่าออกมาเเล้วถูริมฝีปากตัวเองจนเเดงเถือก
ต่อให้มันจะพ่นคำด่ามาเยอะเเค่ไหน มันก็ไม่กระทบผิวผมเเม้เเต่นิดเดียว เพราะคนอย่างจอมทัพเหี้ยได้มากกว่าที่มันคิดเอาไว้อีกเยอะ
"กูเหี้ยได้มากกว่านี้อีกนะเหนือ ..มึงอยากลองมั๊ยล่ะ"
- ผู้เขียน
