BAD JOMTUP STORY 2
1292 คำ
เกือบห้าทุ่มหลังจากอาบน้ำเสร็จ ผมก็ไม่ลืมที่จะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาน้องสาวทันที ออกมาอยู่หอพักคนเดียวบางทีผมก็เหงาจนไม่รู้จะทำอะไร ถ้ามีไอ้จอมมันก็คงพาผมออกไปหาอะไรดื่มดึกๆ เเต่นี่...ช่างเถอะ คิดมากไปก็เปล่าประโยชน์
"ทำอะไรอยู่"
(อ่านหนังสืออยู่ค่ะพี่เหนือ เเล้วพี่เหนือทำอะไรคะ ทำไมยังไม่นอน) เสียงเล็กๆ ตอบกลับมาทำเอาผมรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะเลย
"เรื่องนอนนี่พี่ควรถามเราไม่ใช่เหรอ"
(น้ำห่วงพี่เหนือไง)
"เดี๋ยวพี่ก็นอนเเล้ว เราก็รีบนอนล่ะเข้าใจไหม"
(เข้าใจเเล้วค่ะ)
(เอ่อ..พี่เหนือ)
"หื้ม"
(พี่จอมเขาทักแชทมาหาน้ำด้วยค่ะ มีอะไรกันหรือเปล่า)
"ว่าไงนะ ไอ้จอมมันทักไปว่าอะไร" ผมผุดลุกขึ้นมานั่งเเล้วขมวดคิ้วเเน่น ในมือกำโทรศัพท์เเน่นจนมือชาไปหมด
(เเค่ถามว่าเลิกเรียนหรือยัง ให้ไปรับไหม ประมาณนี้ค่ะ)
"ละ-เเล้วมันพูดอะไรอีก"
(จะพูดอะไรมากกว่านี้น้ำก็ไม่สนใจหรอกค่ะ น้ำมีเเฟนเเล้วนะ ไม่สนใจเขาหรอก)
"ไอ้เหี้ยจอม.."
(พี่เหนือว่าไงนะคะ)
"ไว้พรุ่งนี้พี่จะโทรหาใหม่นะ ฝันดีนะครับ"ผมตอบตัดบทเพราะต้องการต่อสายหาคนที่ทำให้ผมร้อนใจอยู่
(ฝันดีค่ะ)
พอวางสายจากน้ำตาลผมก็กดเบอร์โทรหาไอ้จอมมันต่อทันที ถ้าวันนั้นผมไม่ช่วยผมก็กลายเป็นฆาตรกรที่ดูเลือดเย็น เเต่พอผมช่วยผมก็ถูกมองว่าเป็นคนร้ายอยู่ดี
"รับสิวะ"
(ฮัลโหล..)
"เอ่อ.." ผมชะงักไปครู่นึง ผมว่าตอนที่กดโทรออกก็จำเบอร์ไม่ผิดนะ เเต่ทำไมปลายสายถึงเป็นเสียงผู้หญิงไปได้
(พี่จอมคะมีคนโทรมา ..ทำไมต้องทำหน้าดุด้วยล่ะคะ) นอกจากเสียงเธอจะเธอจะเเหลมเเล้ว เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มออกมายังทำให้ขี้หูผมมันเต้นระบำอีกต่างหาก
จอมมันเที่ยวผับเหรอวะ!
(...) ไม่มีเสียงพูด มีเเค่เสียงถอนหายใจออกมาเเรงๆ ผมก็พอจะเดาได้ว่าไอ้จอมกำลังถือสายอยู่
"ฮัลโหลไอ้จอม.."
(มีอะไร)
"มึงทักน้องกูไปทำไม"ผมเปิดประเด็นอย่างหัวร้อน
(เรื่องเเค่นี้ถึงกับโทรมาเลยเหรอวะ เหอะ)
"กูไม่ตลกด้วยหรอกนะ บอกเเล้วไงว่าอย่ายุ่งกับน้องกู"
(เเล้วถ้ากูบอกว่าไม่ล่ะ..)
ตอนนี้ความกวนส้นตีนของมันกำลังทำให้ผมหัวร้อน ความอดทนบางทีมันก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดเต็มที
"กูขอ.."
(งั้่นกูก็ขอชีวิตน้องกูคืนเหมือนกัน)
"ไอ้จอม! "
(หึ)
"เเม่งเอ้ย! "ผมตวาดเสียงดังลั่นตอนที่มันตัดสายใส่ ถึงจะเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน เเต่ผมก็พอจะรู้สันดานการอยากเอาชนะของมันว่ามีมากเเค่ไหน เเล้วถ้าเกิดมันบ้าคลั่งขึ้นมาผมก็เเค่กลัวว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นเท่านั้นเอง
ครั้นพอจะออกไปตามหามันก็กลัวว่าจะอันตรายเพราะมันก็ดึกมากเเล้ว ไม่รู้ว่าไอ้จอมมันเองจะไปที่ไหน ไว้พรุ่งนี้ยังไงก็ต้องเจอมันอยู่ดี
"เเล้วมึงเองจะต้องเสียใจ.."
มหาวิยาลัย
@ตึกวิศวะ
ผมดักรอไอ้จอมหน้าตึก ถ้าบังเอิญเราก็อาจจะเจอกัน ไม่งั้นผมก็คงต้องรอเคลียร์ตอนเย็นเลยทีเดียว ยังไงวันนี้ก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง
"เอ้าไอ้เหนือ! มึงมายืนทำอะไรตรงนี้วะ"ไอ้เดย์มันเข้ามาทักผม เเต่กลับไร้วี่เเววของไอ้จอม ปกติมันมาจะเดินมาพร้อมกันไม่ใช่หรือไง
"รอไอ้จอมอ่ะ เห็นมันมั๊ย"
"เอ่อ.."
"ว่าไง" ผมเอียงคอเล็กน้อย สายตาคนตรงหน้ากรอกไปมาเหมือนกำลังซ่อนอะไรบางอย่างจากผม
"คือไอ้จอมมัน.."
"ไอ้เดย์"ผมเริ่มขึ้นเสียงเล็กน้อย
"จอมมันบอกจะไปรับน้องมึงอ่ะ"มันว่าเเล้วเเสดงสีหน้าที่บ่งบอกว่ากำลังวิตกกังวล ว่าเเล้วเชียวว่ามันต้องเป็นเเบบนี้
"เชี่ยจอม.."
"ใจเย็นดิมึง" ไอ้เดย์รั้งผมเอาไว้ เเต่สิ่งที่มันควรจะทำเเบบนี้คือรั้งไอ้จอมไม่ใช่มารั้งผม
"เย็นเหี้ยอะไรล่ะ ปล่อยกู"
"นั่นไงมันมานู่นเเล้ว" จังหวะที่ผมกำลังหัวร้อน รถเบนซ์เปิดประทุนสีเเดงเงาจัดจนเเสงสะท้อนเข้ามาที่หน้าผมอย่างจังกำลังเลี้ยวเข้ามาทางนี้พอดิบพอดี
"ไอ้จอมมึงคิดจะทำเหี้ยอะไรวะ! "
"เเล้วกูทำอะไร"มันถามผมกลับเเล้วยกยิ้มมุมปากน้อยๆ ผมไม่รู้หรอกนะว่าอนาคตอะไรจะเกิดขึ้น เเต่ความใจร้อนเเล้วก็บ้าบิ่นของมันผมต้องกันไว้ดีกว่าต้องมานั่งเเก้ทีหลัง
ความฉลาดน้อยของมันอะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น..
"มึงไปส่งน้องกูทำไม กูบอกว่าอย่ายุ่งไงวะ"
"กูก็เเค่อยากสนิทกับน้องมึงบ้าง ไม่ได้เหรอวะเหนือ"
"เสือก! "ผมหลุดคำด่าออกไปเต็มปาก ทำเอาคนที่ได้ยินถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจ
"มึงสองคนใจเย็นดิวะ มึงก็อย่าไปกวนตีนมันดิไอ้จอม"
"สารภาพกับกูดิเหนือว่าวันนั้นมึงทำอะไร"มันถามผมเสียงเเข็ง ถามไปก็เปล่าประโยชน์ยังไงผมก็ยังยืนยันว่าผมไม่ได้ทำ
"กูช่วยน้องมึง"ผมตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ เเต่มันทำหน้าไม่เชื่อ ถ้ากูพูดเเล้วไม่เชื่อ เเม่งจะถามหาพระเเสงอะไรวะ
"มึงช่วยหรือเป็นคนทำ"
"กูจะทำเพื่ออะไรวะ! "
"ก็เพราะกู..."
"มึงจะพูดอะไรกันเเน่" ผมเเสยะยิ้มมุมปากเเล้วมองมัน เเค่เหตุผลที่มันจะหามามัดตัวผมยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
"เเล้วใครทำ น้องกูมีปฏิกิริยาเเค่กับมึง ..สารภาพมาดีกว่าเหนือ"
ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะวันนั้นที่ผมเจอจินเธอก็อยู่ในสภาพที่ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ เเล้วจะให้ผมทำยังไง...ในเมื่อคนร้ายไม่ยอมปริปากออกมา
ผมก็เเค่เเพะรับบาป ...บาปหนาจากเเม่งด้วย
"ทุกอย่างก็เป็นเรื่องของเวลาที่จะพิสูจน์ความจริงใจของกู"
มันเเค่นหัวเราะออกมาเหมือนสะใจอะไรบางอย่าง
"มึงจะเกลียดกูก็ได้ จะด่า จะต่อยกู มึงไม่พอใจกูรู้ เเต่อย่ายุ่งกับน้องกู ...เขาไม่เกี่ยวอะไรด้วย"
เราต่างคนต่างจ้องจนไม่มีใครยอมละสายตาไปไหน เเล้วก็เป็นผมก่อนที่เบือนหน้าหนีมองไปทางอื่น เเละก็เป็นคนที่เดินออกมาจากสถานการณ์ตรงนั้นก่อน
"เดี๋ยวไอ้เหนือ"มันเรียกผมเอาไว้
"....." ผมเเค่หันหลังกลับไปมองเเต่ไม่ได้พูดอะไร
"เเล้วถ้ากูมีหลักฐานล่ะ"
"หลักฐานอะไรของมึง"
"หลักฐานที่ว่ามึงเป็นคนจะทำร้ายน้องกูเเล้วก็พยายามจะ..."
"ข่มขืน? กูไม่ได้ทำ กูไม่เคยคิดด้วย ทำไมมึงคิดงั้นวะ ทั้งๆ ที่กูชอบ.."
ผมเม้มริมฝีปากเเน่น ก่อนจะผ่อนปรนลมหายใจเข้าออกช้าๆ เเล้วพูดประโยคที่ทำเอาคนฟังถึงกับชะงักไปครู่นึง
"...กูเเม่งโคตรเกลียดมึงเลยว่ะ" ที่ผ่านมามันคงไม่รู้จักผมเลยจริงๆ สินะ ...เเล้วผมก็ไม่รู้จักจอมทัพคนที่ทำตัวเหลวไหลเเบบนี้ด้วย
- ผู้เขียน
