หนึ่งชั่วโมงให้หลัง
“ออกมามาคุยกันหน่อย อย่าเอาผ้าห่มปิดหน้าแบบนั้นเดี๋ยวหายใจไม่ออก” คนพูด พูดอย่างยิ้มๆ ต่างจากคนฟังที่กำลังโกรธจนเนื้อตัวสั่น
ยิ่งคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับร่างกาย เธอก็ยิ่งรู้สึกโกรธ! ที่โกรธยิ่งกว่าคือโกรธตัวเองที่ยอมตามน้ำไปกับเขาจนสุดทาง
“นิ่มไม่อยากคุย!” จะตอนนี้หรือตอนไหน เธอก็ไม่อยากคุยกับเขาทั้งนั้น เขาไม่เพียงแต่ทำให้เธอโกรธ แต่ยังทำลายทุกสิ่งจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี
“นะนิ่ม ออกมาคุยกันก่อน ฉันขอโทษ...เมื่อกี้เจ็บมากไหม ขอฉันดูหน่อย” ดูอะไร ทำไมต้องดูด้วย! ทีตอนทำล่ะไม่คิด ตอนนี้จะมาขอดูง่ายๆ ได้เหรอ! เธอคิดก่อนจะสะบัดหน้าหนีการกระทำแบบนี้ยิ่งทำให้คนมองเริ่มมั่นใจถึงสิ่งที่กำลังคิด
“ประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” คนถาม ถามทั้งๆ ที่หัวใจก็เต้นกระหน่ำไม่ยอมหยุด ยอมรับว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่อยู่เหนือความคิดของเขา แต่อย่างไรก็ต้องตรวจสอบให้รู้ก่อนอยู่ดี แล้วหล
