หลังจากพาอดีตคนรักที่เอาแต่ร้องไห้เข้ามาสงบสติอารมณ์ในห้อง ทั้งคู่ก็พากันออกไปนั่งคุยกันที่ระเบียง ทิ้งไว้แต่นลิสา ที่ได้แต่ยืนแน่นิ่งอยู่ห่างๆ ด้วยไม่กล้าพาตัวเองเข้าไปขัดจังหวะธุระของพวกเขา
หรือจะพูดให้ถูกก็คือ เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ควรตรงไหน!
ไม่รู้กระทั่งว่าควรต้องวางตัวอย่างไร ในตอนที่พวกเขาพากันเดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง ก่อนจะเดินตรงมาหากัน
“ช่วงนี้... อุ้มเขาจะขอหลบมาพักอยู่กับเราสักระยะนะ”
เพราะสีหน้าของเขาดูเป็นกังวล เลยเป็นหน้าที่ของเธอที่ต้องส่งยิ้มกับไปให้ เหมือนจะบอกให้เขาได้รู้ผ่านสายตาว่าเธอไม่มีปัญหาอะไร ตราบใดที่มันเป็นความต้องการของเขา
“ขอโทษจริงๆ นะคะน้องนิ่ม ที่ต้องทำให้พลอยเดือดร้อนไปด้วยแบบนี้ แต่พี่...ไม่รู้จะไปไหนแล้วจริงๆ ค่ะ” หากจะให้พูดตรงกว่านั้น ก็เกรงว่าตัวเองจะกลายเป็นคนไม่ดีไปเสียก่อน ความจริงแล้วเธอจะไปที่ไหนก็ได้ แต่ก็ยังเลือกมาที่นี่เพราะค
