บทที่17

1266 คำ

หลายชั่วโมงต่อมา “พรุ่งนี้ไม่ต้องแต่งหน้ามาทำงานแล้วนะนิ่ม ชุดสีหวานๆ พวกนี้ก็ด้วย ห้ามใส่ ทรงผมนี่ก็ด้วย มัดรวบอย่างเดียวก็พอ ไม่ต้องทำลอนเหมือนอย่างวันนี้อีก!” เสียงเข้มเปิดฉากสั่งรวดเดียวจบ จนถึงนาทีนี้เขายังหงุดหงิดไม่หาย กับเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ทั้งก่อนประชุมและหลังจากประชุมเสร็จ ปล่อยให้คาดสายตาหน่อยเดียว ก็มีแต่คนมาขอเบอร์! “ทำไมเหรอคะ” คนที่ไม่ได้รู้อะไรเลยถามกลับไปเบาๆ ที่เธอจัดเต็มวันนี้ก็เพื่อเขาทั้งนั้น พอรู้ว่าเขาจะให้เข้าประชุมด้วย เธอก็ต้องวุ่นวายกับตัวเองอยู่พักใหญ่ ด้วยไม่อยากทำให้เขาต้องขายหน้า แต่แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอทำอะไรผิด “ไม่ต้องถาม สั่งให้ทำอะไรก็ทำ อย่าดื้อ!” เมื่อมันคือคำสั่งเด็ดขาดของเขา คนที่ปกติก็ไม่ค่อยมีปากมีเสียงกับใครอยู่แล้วว่าจะกล้าขัดอะไรได้ นอกจากยอมพยักหน้ารับคำสั่ง “ก็ได้ค่ะ” “ตายแล้วน้องนิ่ม! พอไม่แต่งหน้า แถมยังมัดผมรวบแบ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม