เมื่อเห็นร่างสูงเดินจ้ำพรวดตามเข้ามาถึงในครัว หญิงสาวที่วิ่งตามมาดักหน้าไว้รีบยกมือดันแผงอกของเขาไว้ก่อน
“คุณชายใหญ่รอข้างนอกเถิดเจ้าคะ ประเดี๋ยวข้ายกสำรับอาหารไปเอง”
“เจ้าไม่ได้ยินที่ท่านพ่อของข้าสั่งหรือไง”
น้ำเสียงดุดันพูดขึ้นทำเอามือเล็กที่ทาบอยู่ที่หน้าอกรีบหดกลับไปทันที หยางเหลาหู่สูดลมหายใจลึก สายตาของบ่าวไพร่ผู้อื่นหันมามองแล้วส่งยิ้มน้อยๆ แต่ละคนล้วนเป็นบ่าวสูงอายุกันหมดแล้ว เพราะคนหนุ่มๆ ไปช่วยงานส่วนอื่น
แม้หลัวเสี้ยวเวยจะเป็นหญิงรับใช้ในบ้านลุงจางฉวนมาหลายปี แต่นางไม่เคยเจอ ‘นายท่าน’ คนใดเข้าครัวมาเตรียมสำรับอาหารเองเช่นนี้ นางหันไปหาบ่าวสูงอายุผู้อื่น เผื่อว่าพวกเขาจะห้ามปรามผู้เป็นนาย แต่กลับเป็นว่าต่างช่วยหยิบจับจานชามใส่ถาดให้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ถือเสียนี่
“คุณชายใหญ่”
“เจ้าจะเรียกข้าอะไรนักหนา” เขาถลึงตาใส่อย่างหงุดหงิด โดนมารดาดุไปแล้วยังต้องมาเจอผู้หญิงค
