หยางเหลาหู่ทำงานอย่างไม่เป็นสุขนัก น้องชายคงกลัวว่าคนเป็นพี่จะได้อยู่บ้านสบาย จึงสรรหางานนอกบ้านให้ต้องออกไปสั่งงานด้วยตนเอง เขาไม่ใช่คนประเภทชี้นิ้วสั่ง ต้องลงมือทำไปพร้อมกับผู้อื่น จำต้องออกจากเรือนพักแต่เช้า อาหารการกินมีคนนำมาส่งถึงที่ กว่าจะกลับเข้ามาก็มืดค่ำ เป็นเช่นนี้อยู่ราวเจ็ดวันงานขุดลอกทางส่งน้ำจึงลุล่วง
บุรุษหนุ่มกลับป้อมพยัคฆ์ทมิฬได้เพียงแค่ครึ่งวัน หัวหน้าหมู่บ้านก็วิ่งหน้าตาตื่นมาตามเขา ด้วยมีเหตุดินถล่มตรงทางลงเขา เขาจึงเกณฑ์คนของตนออกไปจัดการ โดยไม่ต้องคนของทางการเข้ามาปรับปรุงพื้นที่ ซึ่งใช้เวลาร่วมห้าวันจึงแล้วเสร็จ เขาจึงได้กลับป้อมพยัคฆ์ทมิฬอย่างเหนื่อยล้า
ไม่รู้ว่า ‘สาวใช้’ คนใหม่เป็นอย่างไรบ้าง บิดากับมารดาของเขาใจดีเกินไป มักสงสารเห็นใจผู้อื่นอยู่เสมอ เขาเกรงว่าจะตกหลุมพรางเข้าให้ หน้าตาใสซื่อไม่แน่ว่าอาจมาหลอกให้ใครต่อใครตายใจ แม้ไม่ไว้ใจ
