เด็กกว่า แล้วไง

เด็กฝึกงานคนใหม่

เสียงเกรียวกราวในบริษัทดังขึ้นเมื่อพิมลดา เจ๊แวว และนิตามาถึงบริษัท สำนักงานเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและกระซิบกระซาบที่หยุดชะงักเมื่อพวกเขาเดินเข้ามา

เจ๊แวว: (มองไปรอบๆ ด้วยความสงสัย) "เอะอะอะไรกันนี่?"

พิมล: (หันมาตอบกลับเจ๊แววด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์) "เจ๊" (ลากเสียงยาว) "เด็กฝึกงานมาใหม่ สูงงง หล่อ โอ้ยยย"

คำพูดของพิมลทำให้บรรยากาศในบริษัทตื่นตัวขึ้นทันที พนักงานหลายคนที่กำลังทำงานหันมามองด้วยความสนใจและความตื่นเต้น เสียงกระซิบและเสียงพูดคุยเกี่ยวกับเด็กฝึกงานใหม่เริ่มลอยออกมาในอากาศ ขณะที่พิมลดาและเพื่อนๆ ของเธอเดินไปยังโต๊ะทำงานของพวกเขา

เจ๊แวว: (ยิ้มและหัวเราะ) "โอ้โห! งั้นฉันต้องไปดูเองแล้ว"

ขณะที่นิตาหันไปที่ประตูและเห็นคนที่เดินมาพร้อมกับผู้จัดการและตื่นเต้นจนมือสั่น เธอรีบสะกิดดึงเสื้อของเจ๊แววที่ยืนข้างๆ และตะโกนเรียกด้วยเสียงที่สั่นเครือ

นิตา: "จะ จะ เจ๊แวว! พี่ พี่ ลดา! นั่น นั่น!"

เธอชี้ไปที่ประตูที่เปิดอยู่ ขณะที่ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง เจ๊แววและพิมลดาหันไปตามการชี้ของนิตา ท่ามกลางเสียงกระซิบและซุบซิบที่ดังขึ้นในบริเวณ พวกเขาเห็นเด็กฝึกงานใหม่เดินเข้ามาพร้อมกับผู้จัดการ

ร่างของหนุ่มสูงยาวและหล่อล่ำที่เดินเข้ามาคือกันต์ธีร์ ผู้ที่ทุกคนกล่าวขานและจับตามองอย่างตื่นเต้น ท่ามกลางเสียงกระซิบและเสียงฮือฮาในบริษัท เจ๊แววและนิตาไม่สามารถเก็บความตื่นเต้นไว้ได้

เจ๊แวว และ นิตา หันมามองพิมลดาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความประหลาดใจ พวกเขาแสดงท่าทางกรี๊ดที่ไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้ ปากของพวกเขาเปิดกว้างและตากลมโต ขณะที่มือของพวกเขายกขึ้นมาปิดปากเพื่อระงับเสียงกรีดร้องที่ลอยออกมา