“ว่าไงพิมพ์…”
เพียงครู่เดียวดวงตาของทิวากรก็เบิกกว้าง แต่กระนั้นก็ยังพยายามสงบสติอารมณ์อย่างสุดความสามารถ เขาตอบสั้น ๆ และพอวางสายก็ละล่ำละลักออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นราวกับโปรเจกต์ใหญ่ทำกำไรมหาศาล
“พิมพ์จะพาน้องแพรกลับมาพรุ่งนี้แล้ว!”
“ดีใจด้วยค่ะ แต่อย่าลืมจัดการเรื่องของปานวาดด้วยนะคะ ไม่งั้นจะไปกันใหญ่”
เจนิตาปล่อยให้ท่านประธานบริษัทที่บัดนี้มีรอยยิ้มประดับใบหน้าหล่อเหลาได้จัดการกับธุระส่วนตัวตามลำพัง แต่ก่อนออกจากบริษัท เธอได้แวะเข้าห้องน้ำและพบกับคนที่ตัวเองเพิ่งพูดถึงยืนล้างมืออยู่
ใบหน้าเล็กของปานวาดไร้สีสัน คล้ายกำลังไม่สบาย ทว่ายังไม่ทันได้ทักทายหรือทำความรู้จัก เจ้าตัวก็วิ่งกลับเข้าไปในห้องน้ำ คราวนี้เองที่เจนิตาได้ยินพนักงานที่กำลังเติมแป้งทาปากโดยไม่สนใจผู้คนรอบข้าง กระซิบเรื่องที่ฟังแล้วทำเอาผู้หญิงด้วยกันถึงกับหน้าซีด
“ฉันว่าท้องแน่เลย... แกว่ากับใครวะ ท่านประธานหรือเ
