“ฝนไม่เป็นอะไรมากค่ะ ขอตัวนะคะ” พิรุณญารีบพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นโดยมีตรัยคุณคอยช่วย จันทภาเองก็ตกใจไม่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะไม่รู้มาก่อนว่าลูกชายจะทำรุนแรงได้ถึงเพียงนี้ ตรัยคุณหันมาหาจันทภาด้วยสีหน้ากังวลไม่น้อย
“ที่ทำแผลอยู่ไหนครับคุณน้า”
จันทภารีบชี้ไปยังตู้ยาทันที และตรัยคุณก็รีบตรงไปหยิบข้าวของแล้วเดินตามพิรุณญาไปหลังครัวด้วยความห่วงใย เพ็ญกับมิตรต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ก็ปล่อยให้ตรัยคุณทำแผลให้พิรุณญาอยู่ตรงม้าหินหลังครัว ส่วนตัวเองและสามีต้องรีบเข้าครัว เพื่อจัดการกับข้าวของที่ซื้อมาจนเต็มหลังรถ
“เจ็บมั้ยครับคุณฝน”
ตรัยคุณมองใบหน้าขาว ที่ตอนนี้มีเลือดไหนออกมาตามไรผมด้วยความสงสาร ขณะมือก็ช่วยทำความสะอาดแผลด้วยความแผ่วเบา และเมื่อเห็นว่าแผลไม่ใหญ่มาก จากความคิดที่จะพาหญิงสาวไปโรงพยาบาล เขาจึงใช้ผ้าก๊อตกับเบตาดีปิดเอาไว้แค่นั้น แม้ใจอยากจะเอ่ยถามถึงสาเหตุมากแค่ไหน
แต่เขาก็
