พร้อมพงษ์อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมลูกถึงจะต้องทำท่าทางตกใจขนาดนั้น จึงรีบดักทางเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้ลูกบิดพริ้ว แม้ฝ่ายหญิงจะไม่ได้เรียกร้อง แต่เขาก็รู้ดีว่าควรจะทำยังไงเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสื่อมเสียเกียรติ
“ไม่มีอะไรหรอกครับพ่อ ผมก็แค่งงว่าทำไมจู่ๆ พ่อถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะผมกับคุณหญิงยังไม่ได้คุยกันไกลถึงขั้นนี้เลย เราตกลงกันไว้แล้วว่าจะให้อิสระซึ่งกันและกัน ที่จะค้นหาคนที่ใช่ตรงกับใจที่สุด โดยไม่มีข้อผูกมัดใดๆ กับความสัมพันของเราก็เท่านั้นครับ”
“งั้นแกก็ไปถามคุณหญิงอีกทีสิ ว่าตอนพบผู้ชายคนนั้นหรือยัง ถ้าพบแล้วก็ถามด้วยว่าคนคนนั้นเป็นแกหรือเปล่า ถ้าใช่ฉันกับแม่แกก็จะได้จัดการหาผู้ใหญ่ไปสู่ขอให้ซักที หมั้นไว้ก่อนซักสามสี่เดือนหรือเมื่อแกพร้อมค่อยแต่ง ตกลงมั้ย! ถ้าแกยังขืนชักช้าหรือมัวแต่หอบเพื่อนไปกินเหล้าที่บ้านจนดึกดื่นโดยไม่คิดจะทำอะไร ฉันนี่ล่ะจะจัดการให้แกเอง”
ในที่สุดเขาก็ได้คำตอ
