นงนุชยิ้มหวานเอ็นดูให้อารยาทันทีเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ส่วนอารยาก็ยกมือไหว้คุณป้าและคุณลุงเจ้าของบ้านพร้อมกับเดินไปนั่งที่โซฟาตัวที่ว่างอยู่ คนที่เดินตามมาก็เดินมานั่งเบียดเธอบนโซฟาตัวเดียวกันจนต้องขยับตัวถอยหนีและเขาก็ขยับตามจนตอนนี้เธอขยับไปไหนไม่ได้แล้วเมื่อชิดกับขอบโซฟาแล้ว
“ทำไมถึงมาด้วยกันได้ล่ะลูก” นงนุชถามลูกชายทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าลูกชายไปรับเด็กสาวจากมหาวิทยาลัยกลับมาบ้าน
“ลูกไปรับน้องอายครับ”
“พี่หมอไปรับน้องอายค่ะป้าน้อง”
“แล้วหิวรึยังน้องอาย วันนี้ลุงได้ยินป้าน้องบอกว่ามีของโปรดหนูด้วยนะลูก” ศรเอ็นดูเด็กสาวเหมือนลูกของตัวเอง และถ้าได้มาเป็นลูกสะใภ้จะดีมาก
“ขอบคุณลุงศรนะคะ น้องอายจะกินเยอะๆ เลยค่ะวันนี้”
“งั้นน้องอายก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนค่อยมากินข้าวกัน ตาทัพพ์ก็ด้วยนะลูก ไปอาบน้ำให้สบายตัวก่อนเถอะ” นงนุชเอ่ยเมื่อเห็นว่ายังเหลือเวลาอีกนานกว่าจะได้เวลาม
