ไป๋หลิวหยางตั้งใจเก็บเกสรจากดอกไม้ที่เกิดจากต้นหางแดง ซึ่งใช้สกัดเพื่อทำตัวยาบำรุงเลือดลมของตน เขาไม่ได้รู้สึกถึงการถดถอยของพลังเทพเซียนมาหลายปี คงนับตั้งแต่เหตุการณ์ที่ต้ากวนหมิงซาน ในช่วงก่อนที่มารดาจะสิ้นใจ
ต้นหางแดงมีอยู่ในป่าดำต้องห้าม คราแรกเขาออกมาเดินเล่นและพบเข้าโดยบังเอิญ กระทั่งลองนำไปผสมกับตัวยาผงของสกุลไป๋และน้ำผึ้งป่าหายาก รวมทั้งดอกไม้แห้งหลายสิบชนิดที่เขาเก็บสะสมมาหลายปี สิ่งเหล่านี้เมื่อนำมาปรุงด้วยกันก็มีสรรพคุณทำให้เลือดลมของเขาไหลเวียนดีขึ้น
เหล่าภูตแมลงตัวจิ๋ว ทั้งแมลงปอ เต่าทอง และผีเสื้อ บินวนเวียนอยู่ไม่ห่างจากเกสรดอกไม้ชนิดต่างๆ ภูตเหล่านี้ไร้พิษภัย แต่สร้างความรำคาญได้หากมีจำนวนมากเกิน บางจำพวกก็ร้ายกาจ ดูดเลือดสดๆ ของคน ดังนั้นไป๋หลิวหยางจึงต้องทาสมุนไพรตามเนื้อตัว และสวมเสื้อผ้ารัดกุมเมื่อเข้ามาในป่าแห่งนี้
ชายหนุ่มเดินหาต้นหางแดงซึ่งจะขึ้นอยู่ในบริเวณที่ช
