อิ้งเยว่กระโดดลงจากต้นไม้สูงด้วยความเร็ว นางหมายมั่นเข้าไปช่วยไป๋หลิวหยางให้ทันท่วงที ด้วยเกรงว่าหยินเซ่อจะทำร้ายเขาจนถึงแก่ชีวิต
ระหว่างทางที่บ่ายหน้าไป กลับเกิดบางสิ่งที่เหนือความคาดหมาย!
เบื้องหน้านางมีด่านเวทมนตร์ เป็นตาข่ายดักจับปีศาจ ปรากฏเป็นแสงสีม่วงเข้มคล้ายใยแมงมุม และไล่ติดตามนางไปทุกหนแห่ง
“ผู้ใดคิดต่อกรกับข้า!” นางแผดเสียงดังก้องไปทั่วทุกทิศ
เมี้ยว! เสียงนั้นทำให้สรรพสิ่งรอบกายนางคล้ายถูกแผดเผาให้มอดไหม้
“เจ้าเหิมเกริมเหลือเกิน บุกป่าดำต้องห้ามไม่พอ ยังกล้าทำลายค่ายกลของเรา” เสียงน่าเกรงขามดังขึ้น ก่อนปรากฏเป็นภูตสายลม
อิ้งเยว่รีบโค้งคำนับ ถึงจะเป็นนางแมวปีศาจสองหาง แต่ก็ให้ความเคารพผู้อาวุโสเสมอ
“คารวะ ท่านภูตสายลม...เวยเฟิง”
“ยังนับถือข้าว่าเป็นภูตอีกเหรอ นึกว่าจะเห็นเป็นเพียงสายลมแก่ๆ ไร้พิษสงเสียอีก”
“หามิได้ ข้าเพียงแต่ร้อนใจเลยหุนหันพลันแล่น ก็คุณชายไป๋ก
