อิ้งเยว่ห่มผ้าให้หนุ่มรูปงามเรียบร้อยแล้วนางจึงเฝ้าดูเขาอยู่ครู่ใหญ่ ภาพเขาในวันวานยังทำให้นางอมยิ้มได้อย่างสุขใจ เมื่อเติบใหญ่บุรุษผู้นี้ก็งดงามราวกับเทพสวรรค์
นางจำได้ว่าบุรุษเทพเซียนผู้นี้คือคนที่เจิ้งซื่อ บิดาบอกว่าเป็นชายที่นางจะต้องเสพรัก เขาจะเป็นผู้ชุบชีวิตให้นาง ซึ่งหนึ่งร้อยปีถึงจะถือกำเนิดหนึ่งคน
อิ้งเยว่เฝ้าดูเด็กชายผู้นั้นอยู่หลายวันหลายคืน เขามากับตาเฒ่ากังเพื่อตามหาสมุนไพรทิพย์ไปปรุงยารักษาอาการของมารดาที่กำลังป่วยหนัก
ใบหน้าของไป๋หลิวหยางคมคาย ความสูงมากเกินเด็กในวัยเดียวกัน ท่าทีงามสง่าสมกับเป็นผู้ชายในตระกูลไป๋
“เจ้านั่นเป็นแค่เด็กผู้ชายที่ทั้งหยิ่งและจองหอง เหตุใดท่านพ่อถึงให้ข้าคอยดูแลเขา” นางถามไปอย่างนั้น หากในความจริงยอมรับอย่างหมดหัวใจว่าหลงเสน่ห์ไป๋หลิวหยางตั้งแต่แรกพบหน้า
“อิ้งเยว่ คุณชายน้อยผู้นี้มีคนต้องการพลังชีวิตเขา สำหรับเจ้า เขาเป็นดั่งลมหายใจที่ไ
