24
และการรอคอยของมยุรีก็เดินทางมาถึง เมื่อทั้งคู่ทานอาหารเสร็จและจ่ายเงินค่าอาหาร อดัมขันอาสาไปส่งมยุรีที่อพาร์ตเม้นต์ แม้ว่าเธอจะไม่อยากให้เขาไปส่ง แต่ก็จำยอมเพราะหากตนไม่ยอม เขาก็ตื้อไปส่งอยู่ดี ให้อดัมไปส่งก็สิ้นเรื่อง
“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง” มยุรีปั้นหน้ายิ้มขณะกล่าวขอบคุณชายตรงหน้า
“ยินดีครับ” อดัมยิ้มกว้าง
“ขับรถกลับดีๆ นะคะ ฉันขอตัวก่อน”
พอจบคำพูด เธอตั้งใจจะหมุนตัวเปิดประตูห้อง อยากจะเข้าห้องใจแทบขาด ต้องการนำตัวเองออกจากความอึดอัดที่กินเวลานานหลายชั่วโมงเร็วๆ
“เดี๋ยวสิครับ” เธอหันกลับมามองต้นเสียง และยังไม่ทันที่จะเปิดปากถามว่า มีเรื่องอะไรถึงได้รั้งตนไว้ อดัมกลับจู่โจมกอดร่างอวบอิ่ม ฉกจูบเธอรวดเร็ว มยุรีที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจอ้าปากค้าง เปิดโอกาสให้เขาสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเธอได้อย่างสะดวก
“อดัม คุณทำอะไรของคุณ” เป็นแค่เพียงสองสามวินาทีที่ลิ้นของทั้งสองสัมผัสกัน เนื่องจากมยุ
