19
มยุรีทำสีหน้าแปลกใจขณะเดินเข้ามาในออฟฟิซ เป็นเพราะพนักงานบริษัทพากันมายืนเรียงหน้ากระดานราวกับว่ากำลังรอต้อนรับใครอยู่ เธอเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้ถามพนักงานเหล่านั้น เดินไปยังโต๊ะทำงานของตน ก่อนจะหันไปถามแซม เพื่อนพนักงานที่สนิทที่สุด
“แซม พวกนั้นยืนคอยใครเหรอ”
“ยืนรอหลานชายเจ้าของบริษัทน่ะสิ เขาจะเข้ามาทำงานที่นี่เป็นวันแรก พวกนั้นก็เลยไปยืนรอต้อนรับ อันที่จริงเราสองคนก็ต้องไปยืนรอด้วยนะ แต่ฉันคิดว่า ให้เขามาก่อนค่อยวิ่งไปต้อนรับก็ได้ ไปยืนรอตอนนี้ปวดขา” แซมตอบ
“ทำไมฉันไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ”
“เธอจะรู้ได้ไง เธอไปต่างเมืองตั้งสี่ห้าวัน พวกฉันก็เพิ่งรู้เมื่อวาน คำสั่งมาเมื่อวาน วันนี้เขาก็มาทำงานแล้ว เร็วปานจรวด”
มยุรีพยักหน้ารับรู้ เธอได้รับมอบหมายให้ไปดูงานในอีกเมืองหนึ่ง ทำให้พลาดข่าวสารในบริษัท ซึ่งเป็นข่าวสำคัญเสียด้วย
“แล้วหลานชายเจ้าของบริษัทชื่ออะไรล่ะ เข้ามาทำงานในตำแหน่งอะไ
