EP : 7

1602 คำ

“ไปทำอะไรให้กินหน่อย” อีตาคุณพอร์ชพูดขึ้นในช่วงเย็นหลังจากที่เขานั่งเล่นโทรศัพท์แล้วปล่อยให้ฉันจัดการกับข้าวของเครื่องใช้และสำรวจห้องไปพลาง ๆ “คะ? ให้ฉันทำเหรอ” ฉันเงยหน้าถามเขาแล้วก็ชี้มาที่ตัวเอง “อืม” เขาตอบแต่สายตาก็ยังจ้องอยู่ที่โทรศัพท์ ไร้มารยาทมากค่ะ อยากจะจับมานั่งสอนมารยาทในการพูดคุยเบื้องต้น “คุณอยากกินอะไรคะฉันจะทำให้” ฉันถามเขาต่อ ชีวิตฉันทำเป็นแค่อาหารง่าย ๆ เช่น บะหมี่ ไข่เจียว ประมาณนี้ ไม่ได้เวอร์ขนาดทำอย่างอื่นไม่เป็นนะคะ อย่างอื่นก็ทำได้แต่มันกินไม่ได้ “เปลี่ยนสรรพนามของเธอใหม่หน่อย ระคายหู” เขาบอกฉันแล้วเงยมองด้วยหางตา แต่ฉันก็ไม่ได้ใช้สรรพนามน่าเกลียดอะไรนะ หรือพูดแทนตัวว่าฉันมันแข็งไป “คุณอยากรับประทานอะไรคะดิฉันจะทำให้ทาน” ฉันเดินไปถามเขาใกล้ ๆ “น้ำหวาน” เขาเงยหน้าขึ้นมองแล้วเรียกชื่อฉันเสียงดุทันที “แหะ ๆ โอเคค่ะ คุณพอร์ชอยากทานอะไรคะเดี๋ยวหวานทำให้ทานค่ะ” ฉั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม