ข้าไม่ใช่คนธรรมดา
ฟ้าเริ่มมืดลง หลายคนเริ่มพักผ่อนม่านเวยอิงจี้จุดนิทราให้สหายทั้งสาม ขโมยชุดของเจ้าหน้าที่จากนั้นก็เร้นกายออกไป ไม่นานเธอก็ค้นพบกลุ่มของหรงจือหยาง มือค่ำแล้วยังไม่พักผ่อนกัน ม่านเวยอิงชำเลืองพินิจดูเจ้าหน้าที่ล้วนแต่อิดโรยใกล้จะหมดกำลัง แล้วปรายสายตามองไปยังร่างของผู้เสียชีวิตที่วางเรียงกัน ตอนนี้แทบจะค้นหาเจอเพียงร่างไร้วิญญาณเท่านั้น
แต่กระนั้นพวกเขาก็ยังไม่หยุดพัก หวังว่าจะเจอใครสักคนช่วยได้สักคนก็นับว่าประสบความสำเร็จแล้ว
เด็กสาวเร้นกายอยู่ใกล้พวกเขา คอยเสริมกำลังยกซากปรักหักพังและนำพาพวกเขาไปยังจุดที่ยังมีคนรอดชีวิตอยู่
จนเจ้าหน้าคนหนึ่งรู้สึกผิดแปลก หยุดชะงัก
“เป็นอะไรไป” เพื่อนร่วมง่ายเอ่ยถาม
“เปล่า แค่รู้สึกแปลก ๆ เสาต้นนี้ดูจะเบากว่าปกติ”
“อ่ะ...พูดบ้าอะไรของนาย..เฮ้ย!! นั่นมัน” พวกเขาสังเกตเห็นคนที่ติดอยู่ในซากอย่างรวดเร็ว
“มีคนบาดเจ็บอยู่ตรง
