มาเพราะคิดถึง
เวลาล่วงเลยมาจนกระทั่งใกล้สอบกลางภาค ไป๋หลันจัดตารางให้ม่านเวยอิงได้เตรียมตัว
จิงเฟยฟางยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าประตูบ้านของม่านเวยอิง หลังจากที่เคาะประตูเสร็จ มือที่หอบหนังสือแนบอกก็แน่นขึ้นเล็กน้อย แววตามีความตื่นเต้นอยู่จาง ๆ
เอี๊ยด เสียงประตูดังขึ้นพร้อมกับใบหน้ายิ้มแย้มของลู่ปิง
“เฟยฟางมาแล้ว....เข้ามาสิ” คำทักทายสนิทสนมเหมือนไม่เคยหมาดหมางกันมาก่อน จิงเฟยฟางสะดุ้งเล็กน้อย แม้เหมือนว่าพวกเธอจะญาติดีกันแล้ว ทว่าพวกลู่ปิงก็ไม่ได้มาโรงเรียนบ่อย ส่วนมากจะได้เจอกันผ่านสื่อและข่าว ทำให้เหมือนยิ่งห่างไกลกัน การได้มาเจออีกครั้งจึงค่อนข้างกระอักกระอ่วน
“เอ่อ ไม่เป็นไรฉันแค่เอาหนังสือและบทสรุปแต่ละวิชามาให้”
“เธอมีธุระอื่นหรอ”
“ปะ เปล่า...ฉันเอ่อ” ลู่ปิงจึงพูดขัดขึ้น
“ในเมื่อไม่มีธุระอื่น ก็เข้ามาก่อนสิ วันนี้พวกเราจ้างอาจารย์มาติวพิเศษด้วย...มาเรียนพร้อมกันเลย”
จิงเฟยฟางกำล
