“เกศ เอาสตางค์พวกนี้ไปเก็บก่อนสิ เดี๋ยวจะหายนะ อ้อเอาไปฝากพี่จงดีกว่า ให้พี่จงเอาเข้าบัญชีเสียเลย เงินน่ะมันของแสลง คนโลภมันเยอะ” พบูพูดหน้าตายตอนที่ยัดถุงสตางค์ใส่มือของเกศแก้ว
เกศแก้วหัวเราะกร่อยๆ แต่ก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของพบู เธอพักรวมกับคนอื่นๆ มีสิทธิ์ที่สตางค์ก้อนนี้จะสูญหายและคงไม่สามารถจับมือใครดมได้
“เก้าพี่บูยกจานไปกินบนดาดฟ้าดีกว่านะ ขอทำตัวเป็นคุณนายสักพัก ตอนเย็นค่อยกลับมาเป็นขี้ข้าใหม่” พบูพูดเสียงร่าเริง เธอยกจานเดินออกไปจากโรงอาหารที่พนักงานส่วนใหญ่สุมหัวกัน
เก้าไม่ทักท้วง เขามองตามพบู มีความซาบซึ้งเอ่อล้นขึ้นมาเต็มหัวใจ หากพบูเดือดร้อน เก้าสัญญาเขาเต็มใจจะช่วยเธอ แม้ให้ตายแทนก็ย่อมได้
พบูเลือกโต๊ะเหมาะๆ แล้วก็เดินไปที่บาร์เครื่องดื่ม จากนั่นก็มานั่งละเลียดชิมความอร่อยของขนมชิ้นโปรดจนพอใจ บรรยากาตอนสายแดดยังไม่แรงนัก พอนั่งมาได้สักพัก พบูก็ชักอยากออกกำลังกาย หากอาหารการ
