“คุณจะลงมือวันไหนคะ?” ป่านกระซิบถาม
“ฉันขอไปถามคนของฉันก่อน แต่ก่อนที่เรือจะเทียบท่าแน่ๆ”
“วันสุดท้ายก่อนเรือเทียบท่าดีที่สุดค่ะ เพราะตอนที่เรือเทียบท่า มันจะชุนลมุนไปหมด ลูกเรือที่คิดถึงบ้านจะรีบมาต่อคิวลงจากเรือ หากเกิดอะไรขึ้นช่วงนั้น กว่าจะระแคะระคายก็สายเกินไปแล้ว” ป่านแนะนำ ตามประสบการณ์ของเธอ หลายปีที่วนเวียนอยู่บนเรือลำนี้
“ฉันเห็นด้วยนะ งานนี้ต้องจับมือใครดมไม่ได้ด้วย ไม่งั้นต้องมีคนตายแน่ๆ”
มาหยาเห็นด้วย อาเชอร์ไม่ใช่คนที่ยอมอะไรง่ายๆ ถึงเขาถูกอีริคหักหน้า แต่การแก้แค้นของเขาก็ทำได้ในทันที อีริคไม่มีทางสู้อาเชอร์ได้อยู่แล้วชายผู้นั้นเก่งทั้งบุ๋น ทั้งบู้ ยิ่งบนถนนธุรกิจ อีริคเป็นแค่เศษฝุ่นในสายตาอาเชอร์ทีเดียว
“ฉันโอนไปแล้วนะ เบอร์โทรศัพท์ของเธอ เบอร์เดียวกับที่ฉันโอนเงินไปให้หรือเปล่า?” มาหยาถามต่อ แล้วก็ต้องรีบหุบปาก จู่ๆ ประตูลิฟต์ก็เปิด มีสองสามคนยืนรออยู่ตรงหน้าประตูลิฟต
