“ไปเลย จะไปไหนก็ไป ใครจะไปกล้ารับคุณมาขัดดอกละ ตัวยังกับยักษ์กินจุด้วย รับไว้ก็เห็นรางหายนะชัดๆ” พบูบ่นอุบโบกมือไล่อาเชอร์รัวๆ
“ใครให้ทิปเธอหะ?” อาเชอร์ถามเสียงแข็ง เขาเพิ่งเห็นว่าโหลทิปของพบูเต็มตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันมืด ฝนยังไม่ทันตกด้วยซ้ำ
“ลูกค้าสิ ฉันจะไปเอาสตางค์ที่ไหนมายัดใส่โหลได้ละ”
“ลูกค้าคนไหนหะ!!” อาเชอร์ตะคอก
“ฉันจำหน้าไม่ได้ทุกคนหรอก ที่โวยวายนี่ โมโหหิวหรือไงคะ?”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่องพูดสิ ตอบมาก่อนใครให้ทิปเธอขนาดนี้หะ!!”
“แล้วจะตะคอกฉันทำไม ใครให้ก็เหมือนกันนั่นแหละ” พบูตวาดกลับ
“ไม่เหมือน อวดรวยแบบนี้ไอ้อีริคใช่ไหมหะ?”
“วนกลับมาที่เดิม ตั้งใจจะมีเรื่องให้ได้งั้นสินะ”
“ใครจะอยากมี เธอนั่นแหละบู รับทิปมามั่วซั่วได้ยังไง”
“เอ้า!! เป็นความผิดฉันซะงั้น ใครให้ฉันก็รับหมดแหละ เงินใครไม่อยากได้บ้างคะ”
“แล้วทีฉันให้ ทำไมเธอไม่รับละ” อาเชอร์ถามเสียงแข็ง
“ให้ตอนไหน ไหนบอกไ
