เกศแก้วหัวเราะคิก “คุณกินเก่งจัง เกศเห็นคุณตักมาตั้งเยอะไม่คิดว่าคุณจะกินจนหมด” เกศแก้วมองเลยไปที่จานว่างเปล่าบนโต๊ะ
“ฉันเคยอดมาก่อน เลยรู้คุณค่าของข้าวทุกเม็ด ขนมปังทุกชิ้น”
ความลำบากในเยาว์วัยคอยเตือนใจพบูตลอด เธอไม่ใช่คนสุลุ่ยสุร่าย แถมประหยัดจนติดเป็นนิสัย
“เกศก็เหมือนกันค่ะ เกศยอมทำงานหนักเพื่อให้พ่อแม่อยู่สบาย”
“เธอโชคดีกว่าฉันเยอะ ถึงจะจนแต่ก็ยังมีพ่อมีแม่ แต่ฉันไม่มีใครเลย” หางเสียงพบูสั่นพร่า
“ตอนนี้คุณมีเกศเป็นเพื่อนแล้วไงคะ เกศไม่ใช่คนขี้หวงหรอกค่ะ หากคุณจะใช้พ่อกับแม่ของเกศแทนพ่อแม่ของคุณ” เกศแก้วยิ้มแผล่ ท่าทางยินดีเหมือนที่พูดออกมา
“อืม สักวันนะ หากฉันทำงานที่นี่นานๆ จนมีโอกาสได้เจอพ่อกับแม่ของเธอนะเกศ”
“คุณรู้ไหม ที่บาร์นั่นได้ทิปดีมากเลย ฝรั่งโซนนั้นมีแต่คนรวยและเปย์เก่ง คืนๆ หนึ่งหากถูกใจพวกเขา ได้กันเป็นหมื่นเลยนะคะ เกศน่ะอยากไปอยู่โซนโน้นจะแย่ แต่คุณสมบัติไม่ได้ เกศเรียนมาน้อย” เกศแก้วบ่นพึม
“จริงเหรอ แหม...ถ้าฉันได้ทิปขนาดนั้นก็ดีสิ”
“ยิ้มเยอะๆ ค่ะ ยิ่งคุณเคยอยู่บาร์น้ำคุณก็น่าจะรู้วิธี”
พบูถอนใจแรงๆ เพราะสาเหตุนี้นั่นแหละเธอถึงทำงานเป็นบาร์เทนเดอร์ได้ไม่นาน ลูกค้าชีกอทำให้ต่อมความอดทนเธอขาดผึ่ง พบูไม่อยากลงมือกับลูกค้าเลย แต่ผู้ชายพวกนั้นห้ามแล้วไม่ฟังเอง
“ถ้าฉันได้ทิปเยอะๆ ฉันจะแบ่งให้เธอนะเกศ เธอจะได้ซื้อของอร่อยๆ กลับไปฝากพ่อกับแม่” พบูพูดทิ้งท้ายแล้วก็รีบเดินกลับไปที่เคบิน
อาเชอร์กลอกตามองบน จากที่คิดว่าจะสนุกกลับไม่เป็นแบบที่คิดไว้ บนเรือลำนี้เต็มไปด้วยผู้หญิงสาวสวยหน้าตาดี แต่ผู้หญิงเหล่านี้อาเชอร์เจอจนขี้เกียจจำ เขาเบื่อการทอดสะพานที่จับสังเกตได้ตั้งแต่นาทีแรก
“เคเดน ไอ้ดีนมันไปไหนหะ?” อาเชอร์กระแทกแก้วบรั่นดีแรงๆ ตะแคงตัวถามคนสนิทที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นอนอีกตัว
“คุณดีนหายไปกับสาวผมทองตั้งแต่เมื่อสามสิบนาทีก่อนครับคุณ” เคเดนตอบแล้วก็หลับตาต่อ
อาเชอร์ทิ้งตัวนอน ผู้หญิงสวยสะดุดตาคนนั้นหายไปจากสายตามาพักใหญ่แล้ว ท่าทางของเธอชวนให้ติดตาม แววตาของเธอที่มองมายังเขาก็ไม่เหมือนผู้หญิงทุกคน
“มันคิดว่ากูสนใจผู้หญิงของมันหรือไงวะ!!” อาเชอร์บ่นพึมพีม
เคเดนผงกศีรษะมองฝั่งตรงข้าม ตรงจุดนั้นมีคนกลุ่มใหญ่นั่งอยู่จุดศูนย์กลางคือหนุ่มหล่อหน้าตาดีผิวขาวซีดแต่กระเป๋าหนัก เกือบหนึ่งชั่วโมงที่อีริคเปย์ไม่หยุด สตางค์ในกระเป๋าเขาดึงดูดผู้หญิงสาวสวยมากหน้าหลายตาให้เดินเข้าใส่
อาเชอร์หลุบเปลือกตาลง เขานึกถึงแววตาวาววับของผู้หญิงคนนั้น ผิวที่โผล่พ้นชายกางเกงสวยเนียนละเอียด ปลีน่องกับสะโพกของหล่อนสะกดเขาแทบลืมหายใจ
รูปร่างของหญิงผู้นั้นทำให้เขาทุรนทุรายแปลกๆ
มันเหมือนมีแรงดึงดูดมหาศาลดึงเข้าเข้าไปหาหญิงผู้นั้น
เขาชะเง้อมองเธออยู่พักใหญ่ เผลอแค่แว๊บเดียวหญิงผู้นั้นก็หายไปจากสายตา
“ทำไมมานอนเหมือนไก่ป่วยอยู่ตรงนี้วะอาเชอร์” ดีนทิ้งตัวลงนั่ง ฉวยบรั่นดีขวดใหญ่มารินใส่แก้วแล้วรีบยกดื่มแก้กระหาย
“อย่ามาปากหมาตรงนี้ ถ้ากูเป็นไก่ป่วย มึงก็เป็นแค่ไก่อัมพฤกษ์แหละวะ” อาเชอร์ตอกกลับทั้งที่ยังไม่ลืมตา
ดีนเงยหน้าหัวเราะร่วน “ลุกๆ มาเล่นน้ำดึงดูดความสนใจผู้หญิงพวกนั้นสักหน่อยเถอะ หมั่นไส้ไอ้เวรอีริคเหลือทนแล้วว่ะ” ดีน พยายามรั้งอาเชอร์ให้ลุกขึ้นยืน สตางค์ในกระเป๋าของอาเชอร์ก็มีไม่น้อย เขาไม่เคยต้องใช้เพื่อเรียกร้องความสนใจ และหากอาเชอร์กระดิกนิ้วเรียกมีเหรอจะถูกปฏิเสธ
อีริคก็แค่อยากลบปมในใจ หากมีผู้ชายแค่สองคนเป็นตัวเลือก คุณสมบัติของผู้ชายสองคนนี้เทียบเท่ากัน มีเหรอที่ผู้หญิงจะเลือกอีริคแทนอาเชอร์ที่องอาจผึ่งผายผู้นั้น
“กูจะนอน มึงก็เถอะนอนพักสักหน่อยดีไหม แอบไปปล่อยน้ำทิ้งมาไม่หมดแรงหรือไงวะ กระดี๋กระด๋าเหมือนแอบไปโด๊ปยามาเลย”
“มึงก็พูดเกินไปอาเชอร์ บนเรือนี่ไม่มียาขายสักหน่อย” ดีนท้วง
เรือสำราญลำนี้ออกเดินทางผ่านมาหลายประเทศ ทุกทีผ่านการตรวจค้นเกือบทุกตารางนิ้ว ยาเสพติดถูกกวดขันเป็นพิเศษ เลยเป็นการยากที่ใครสักคนจะฝ่าฝืนกฏหมายนำของผิดกฏหมายขึ้นมาบนเรือ
“เคเดน เจ้านายมึงอารมณ์เสียเพราะอะไรเหรอ?”
ท่าทางอาเชอร์หงุดหงิดจนปิดไม่มิด
“พูดมากฉิบหาย กูไปนอนในเคบินดีกว่า อย่าตามมานะโว้ย กูรำคาญ” กว่าอาเชอร์จะหาเวลาว่างปลีกตัวมาพักผ่อนได้ เขากะจะเที่ยวให้สนุก แต่แล้วความสนุกของเขาก็ต้องลดลงเพราะการเจออับอีริคบนเรือ
เขาพยายามไม่เข้าไปในรัศมีของอีริค แต่หมอนั่นกลับไม่คิดแบบนั้น อีริคพยายามเหลือเกินที่จะปรากฏตัวอยู่ในทุกที่ที่เขาอยู่
อาเชอร์ฉวยพาดเช็ดตัวขนนุ่มขึ้นพาดเหนือบ่าแล้วก็เดินหน้าตั้งตรงไปยังเคบินที่พัก คงเพราะโมโหบวกกับความหงุดหงิดเรื่องบางเรื่อง อาเชอร์ก้มหน้าก้มตาเดินไม่ทันได้มองทาง เขาก้าวเร็วขึ้นเพราะต้องการไปให้ถึงลิฟต์ก่อนที่ลิฟต์จะปิด
พลั่ก!!
แรงกระแทกเกือบทำให้อาเชอร์สูญเสียการทรงตัว แต่เพราะเขาชอบออกกำลังกายทั้งในร่มและที่แจ้ง การทรงตัวของเขาจัดอยู่ในขั้นดี อาเชอร์ตวัดมือรั้งใครบางคนที่เป็นคู่กรณีเข้ามาอยู่ในวงแขน แล้วก็หมุนตัวใช้ผนังด้านหลังเป็นฐานเพื่อช่วยให้เขาตั้งหลักได้
พบูกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอหลงทางและกำลังมองหาทางออกไปจากตรงจุดนี้ แต่แล้วอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเธอชนใครบางคนจนกระเด็นแรงปะทะที่เกิดขึ้นจวนตัวจนตั้งหลักไม่ทัน พบูคิดว่าตนเองคงเจ็บหนัก แต่กลับกลายเป็นตรงกันข้าม เธอไม่เจ็บเลยสักนิดเดียว แถมซ้ำคนที่เธอชนเขาก็ช่วยเธอไว้ ไม่ให้เกิดการบาดเจ็บ
แต่...มันนานไปไหม
เธอตกอยู่ในวงแขนของผู้ชายเกินห้านาที
เวลายาวนานเช่นนี้ผู้ชายคนนี้ควรตั้งหลักได้แล้ว พบูขยับตัว เธอยกมือดันแผงอกหนาๆ และพยายามขยับตัวออกห่าง
อาเชอร์กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เขาก้มลงมองและเพิ่งแน่ใจ ผู้หญิงที่สะดุดตาเขา จนถึงขั้นสะดุดใจกำลังอยู่ในอ้อมแขนตัวเอง อาเชอร์ชอบความรู้สึกตอนนี้ มันเหมือนกับเขาย้อนวัยไปสมัยยังเป็นแค่หนุ่ม หัวใจที่เคยสงบเต้นตุ๊บตับ เป็นความตื่นเต้นกับการเผชิญกันแบบไม่ตั้งใจ
แพขนตาขนงามกะพริบถี่ๆ อาเชอร์กลั้นลมหายใจตนเอง กลิ่นของผู้หญิงคนนี้กำลังทำลายสติและการควบคุมตัว เขาอยากพาเธอไปที่ไหนสักที่ ที่ที่มีแค่เธอและเขาอยู่ร่วมกัน
ช่วงเวลาแสนสุขนั่นคงทำให้เขาอิ่มเอมได้สักที
แต่แล้วภวังค์แสนหวานของเขาก็ถูกทำลายลง
“นี่คุ๊ณ!! เมื่อไหร่จะปล่อยสักทีคะ ฉันผิดเองที่เดินไม่ดูทาง แต่คุณก็ไม่ควรฉวยโอกาสแบบนี้นะ” เสียงแข็งผสมความไม่พอใจตวาดแว๊ดๆ
อาเชอร์รีบปล่อยมือ เขาขยับออกห่าง แล้วก็เผลอครางในใจ
เป้ากางเกงของเขาโป่งบวมจนสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน เขาก้มหน้าลงโคลงศีรษะไปมา เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะตอนที่อ่อนเยาว์ หรือกระทั่งตอนที่ อวัยวะที่ทำให้เขาเชิดหน้ายืนผงาดอยู่หัวแถว เขาเคยควบคุมมันได้ แต่แล้ววันนี้ ก็เป็นเพราะเจ้าสิ่งนี้ที่กำลังทำให้เขาขายขี้หน้า
พบูมองตามท่าทางของชายตรงหน้า ดวงตาของเธอเบิกโพลง “ไอ้ฝรั่งชีกอ ไอ้หื่นไม่เลือกที่!!” เธอสบถออกมาเสียงดังแล้วก็กระทืบเท้าแรงๆ ก่อนจะวิ่งหนีไปอีกทาง