“ถ้าจะมาขอโทษแทนพี่ชายเธอ ก็ไสหัวกลับออกไป ฉันไม่ต้องการ!” เป็นอีกครั้งแล้วที่ถูกเขาตวาดใส่หน้า หากแต่ครั้งนี้พิณรวีกลับไม่คิดยอมแพ้ง่ายๆ เพราะรู้ดีว่าเรื่องที่เกิดขึ้นพี่ชายเธอคือคนผิด
“แล้วพี่ชินต้องการอะไรคะ ถ้าพีชทำให้ได้ พีชยินดีทำทุกอย่าง…” ดรัณภพไม่ได้ตอบอะไรนอกจากจ้องมองคนตรงหน้าขึ้นลง หากแต่สายตาที่เขาใช้มองกันนั้นต่างหากที่มันทำให้เธอเสียวสันหลัง
บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงได้รู้สึกแบบนั้น อาจเพราะเธอไม่เคยถูกเขาจ้องมองด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน หรืออาจเป็นเพราะความผิดที่พี่ชายของเธอก่อ… มันมากมายเกินไปก็ไม่แน่ชัด!
“มาเป็นของเล่นให้ฉันสิ ถ้าคืนนี้เธอทำให้ฉันครางเรียกชื่อเธอได้…ฉันอาจยอมใจอ่อนให้อภัยพี่ชายเธอ!” เขาไม่ได้ย้ำคำว่า ‘อาจจะ’ เพราะกลัวอีกคนจะรู้ทันความคิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดว่าเธอจะกล้าอยู่แล้ว เพราะพิณรวีที่เขารู้จัก ไม่ใช่คนโง่ขนาดนั้น!
แต่ดูเหมือนว่า
