หอมกรุ่นไปด้วยรัก

บทที่6

“พีชจะมีความสุขได้จริงๆ เหรอ นี่มันชีวิตทั้งชีวิตของพีชเลยนะ ยังไงพี่ก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี!” เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะพ่อดันเอาเงินทั้งหมดที่มีไปร่วมหุ้นกับเพื่อนสนิท ก่อนที่จะถูกอีกฝ่ายโกงไปจนหมด และเพื่อปิดบังไม่ให้เขากับคนที่บ้านรู้ ท่านจึงไปกู้เงินของเพื่อนสนิทที่เป็นอดีตนักการเมืองเก่ามายี่สิบล้าน ก่อนที่ความจะแตกเมื่อขาดส่งดอก เพราะกิจการที่ทำอยู่ ไม่ได้ให้ผลกำไรอย่างที่ควรจะเป็น และแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ใช่คนเลวร้าย ออกจะใจดีกับครอบครัวของเขาด้วยซ้ำ แต่เงินยี่สิบล้านก็ไม่ใช่น้อยๆ กระทั่งเมื่อได้เจอกับพิณรวีเข้าโดยบังเอิญข้อเสนอบางอย่างถึงได้ถูกหยิบยื่นมาให้

ตั้งแต่อดีตภรรยาเสียไป อานพก็ไม่คิดที่จะแต่งงานใหม่อีกเลย จนกระทั่งอีกฝ่ายได้มาเจอกับน้องสาวของเขาเข้า ความชอบพอที่เกิดขึ้น ทำให้ท่านยื่นข้อเสนอปลดหนี้มาให้ แลกกับการที่ฝ่ายเขาต้องยกพิณรวีให้กับท่าน แน่นอนว่าตอนแรกทุกคนเว้นก็แต่แม่ของเขาปฏิเสธ แต่ไม่นานก็ต้องจนมุมเพราะหมดปัญญาจะหาเงินมาใช้หนี้ ซ้ำเจ้าตัวเองก็ยังตัดสินใจตอบตกลงกับทางนั้นโดยไม่ยอมบอกให้เขากับพ่อได้รู้ ทุกอย่างเหมือนจะจบลงด้วยดี หากเขาไม่บังเอิญเข้าไปเจอสมุดบันทึกของน้อง ในห้องนอนเก่าเข้าโดยบังเอิญ

นั่นเองเขาถึงได้รู้

ว่าที่ผ่านมาสิ่งที่เคยคิดไว้ มันไม่ได้ผิดไปจากนั้นเลย

น้องสาวของเขาแอบรักดรัณภพ มันเป็นรักแรกและรักเดียวที่เธอมี แต่ถึงจะรู้แบบนั้น เขาก็ช่วยอะไรน้องไม่ได้อยู่ดี เพราะลำพังตัวเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอด ไหนจะภรรยาที่ตอนนี้กำลังตั้งท้องอีก!

“พีชตัดสินใจไปแล้วค่ะ พี่รุตเคารพการตัดสินใจของพีชนะคะ พีชไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” เพื่อพ่อกับทุกคนในบ้านแล้ว มากกว่านี้เธอก็ทำให้ได้ อันที่จริงแล้วเรื่องนี้ไม่มีใครบีบบังคับเธอทั้งนั้น แต่เป็นเธอที่ตัดสินใจเองทุกอย่าง และไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องแต่งงานกับคนๆ นั้น

คนที่ตอนนี้… มีสถานะเป็นถึงเจ้าหนี้รายใหญ่ของครอบครัว!

แม้อานพจะไม่ใช่คนที่เธอรัก แต่ท่านก็ไม่ได้เลวร้าย ออกจะเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดีมีเมตตาด้วยซ้ำ ที่ยอมให้เธอได้ใช้ชีวิตหลังเรียนจบในแบบที่เธอใฝ่ฝัน ซึ่งเวลาที่ท่านให้…ก็เหลืออีกไม่มากแล้วตอนนี้

ประจวบกับที่เธอได้มีโอกาสกลับเข้าไปในชีวิตของรักแรกของตัวเองอีกครั้งด้วย เธอจึงอยากใช้เวลาอีกหกเดือนที่เหลือหลังจากนี้

มีความสุขไปพร้อมกันกับเขาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะพอทำได้

“พีชพี่…” แทนทุกคำพูด หญิงสาวเลือกที่จะสวมกอดพี่ชายด้วยความรักเหมือนอย่างเคย เธอรู้ว่าพี่เองก็เสียใจกับเรื่องนี้ แต่สิ่งที่เธออยากให้เขารับรู้มากกว่า คือเธอจะไม่เป็นไร เธอไม่เป็นไรจริงๆ

“หกเดือนหลังจากนี้…ขอให้พีชได้ใช้มันกับคนที่พีชรักเถอะนะคะพี่รุต”เธอขอแค่นี้เท่านั้น แล้วจากนี้จะไม่ขออะไรจากใครอีกเลย

ไม่แล้วจริงๆ

พี่ชายของเธอกลับไปนานแล้ว หากแต่กลับเป็นเธอเองที่ได้แต่นั่งนิ่งอยู่กับที่ เพื่อทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเอง จนเมื่อมั่นใจแล้วว่าตัวเองคิดถูกแล้วที่ตัดสินใจแบบนั้น ถึงได้เดินมาหาใครอีกคนที่บ้าน คนที่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่วันไหน ก็ยังเป็นที่หนึ่งของใจเธอ

“มันมาทำไม!”

“พี่รุตเหรอคะ เขาแค่แวะมาเยี่ยมเฉยๆ ค่ะ ว่าแต่พี่ชินทานข้าวรึยังคะ พีชหิวจัง มีอะไรให้ทานบ้างคะ” เพราะไม่รู้ว่าเธอจะมากินข้าวด้วย ดรัณภพเลยจัดการอาหารเย็นจนหมดเกลี้ยง จะเหลือก็แต่ไข่เจียวหอมๆ ราดข้าวเท่านั้น ที่เขาพอจะทำให้อีกคนได้ในตอนนี้

“อร่อยจังเลยค่ะ”

“ไม่ต้องมาประจบเลย พี่ไม่เคลิ้มหรอก” คนช่างยั่วยิ้มใส่ตาใส ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ หวังจะแกล้งให้อีกคนใจสั่นเล่น แต่กลับเป็นเธอเสียเองที่ต้องหน้าแดงซ่าน เพราะนอกจากเขาจะไม่ยอมขยับหนีกันแล้วนั้น ยังเป็นฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ อีกด้วย

“ไหน คนเก่งเมื่อกี้นี้หายไปไหนแล้วนะ”

“ไม่รู้สิคะ วิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้!” เธอตอบก่อนที่จะร้องขึ้นเบาๆ เมื่อแก้มถูกหยิกเข้าอย่างแรง จากฝีมือของคนคนตรงหน้า

“กินเสร็จแล้วล้างจานด้วย พี่จะขึ้นไปอาบน้ำ” คนได้ฟังยิ้มรับก่อนจะแสร้งเอ่ยถามกลับไปเบาๆ

“ให้พีชไปช่วยอาบไหมคะ” ดรัณภพตอบรับเด็กแก่แดดด้วยการเขกหัวไปหนึ่งที ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินหายขึ้นไปอาบน้ำในห้องน้ำนานร่วมชั่วโมง กลับออกมาอีกครั้งเขาก็ต้องลอบยิ้มให้กับภาพตรงหน้าที่ได้เห็น จนอดใจไม่ไหวต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่าย

มันเป็นภาพของพิณรวี ที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนโซฟา โดยที่กลางอกของเธอนั้น มีเจ้าแมวตัวแสบของเขานอนขดอยู่ไม่ไกล

ถ้าให้เดา..คงเล่นกันจนเหนื่อยก่อนจะเผลอหลับตามๆ กันไป

ชายหนุ่มใช้เวลาที่เหลือจ้องมองใบหน้ากระจ่างใสอยู่นานหลายนาที ก่อนจะตัดสินใจอุ้มแมวรักไปนอนที่ประจำของมัน จากนั้นจึงวกกลับมาหาอีกคน ยืนคิดอยู่นานจนในที่สุดก็ตัดสินใจช้อนร่างบอบบางขึ้นแนบอก ก่อนจะพาเธอขึ้นไปนอนด้วยกันที่ห้อง